Multigrade Motoroil over hun ervaringen als voorprogramma van The Shavers Zaterdag 17 december namen de drie Freesonica-bands Multigrade Motoroil (MMO), Ilanois en Believeisadoubt het voorprogramma van The Shavers voor hun rekening. Dit allemaal vond plaats in Iduna te Drachten. Behalve een optreden waren er voor de bands die dag ook andere activiteiten gepland, namelijk de bandcoaching onder leiding van tourmanger Ton van der Werf en de podiumpresentatie begeleid door choreografe Moos D'Herripon. Daarom werden de bands om half twee 's middags verwacht. Een verslag. Om het onverschillige rock 'n' roll imago enigszins bij te schaven, waren de heren en dame van MMO van plan stipt op tijd te komen, totdat de telefoon ging. De accordeonist Jorrit Bosma van MMO hing aan de lijn en meldde dat de versterkeraansluiting van zijn accordeon het had begeven. De andere bandleden reageerden dat hij nu juist degene was die niet te laat moest komen, zodat tijdens de podiumpresentatie zijn Take-That-look-with-an-accordeon kon worden afgeleerd (immers de K-3 markt is al uitgeput). Gelukkig konden de mankementen aan de accordeon toch nog snel worden verholpen door een accordeonbouwer in De Wilp. Toen de band rond half twee was aangekomen bij Iduna bleek het Freesonica programma door onvoorziene omstandigheden te zijn omgegooid. Er zou niet met de podiumpresentatie worden begonnen, maar met de soundcheck. Dit betekende dat Multigrade Motoroil pas om vier uur in actie kon komen. Om niet kostbare tijd te vergooien ging MMO het gesprek aan met Jan Jelle Koerts van Friesland Pop. Deze gaf MMO een paar interessante tips over hoe je in het clubcircuit terecht kan komen, wat onder meer te maken heeft met het zoeken naar bekende bands waarvan je het voorprogramma zou kunnen vervullen. Daarnaast raadde hij MMO een aantal festivals aan waarop ze kans maakten om te kunnen spelen. Tijdens de soundcheck brak de accordeonist zijn Bes-toets, waardoor zijn spel veranderde in een aanhoudende doedelzakmantra-achtige Besklank. Zijn technische vriendin repareerde het euvel on the spot met een stuk ducktape en een tie-rib, anders was zijn optreden niet doorgegaan. De soundcheck werd begeleid door Ton van der Werf. Hij had MMO bij de vorige soundcheck er terecht op gewezen dat de klank van de versterkers van de gitaristen niet mooi klinken samen. De rhythm gitarist Hille Engelsma had daarom voor het optreden in Iduna een andere versterker in gebruik, wat al stukken beter klonk. Bovendien deed Ton de suggestie om sommige gitaarlicks door 2 gitaren te laten spelen in plaats van 1, waardoor er een krachtig effect ontstaat la Thin Lizzy. De band zag hier wel wat in. ' Het is het proberen waard.' Na de soundcheck was het tijd voor eten. De mannen van Iduna hadden een lekkere Hollandse pot gemaakt: aardappelen, rode bieten en een lekker stuk mals vlees. Maar bij elke hap die de accordeon deed nam zijn eetlust steeds meer af. Want naast hem zat de freelance geluidsman van MMO die hem in een als maar toenemende woordenstroom verkondigde dat het accordeon-volume maar weinig voorstelde. Hij sloot af met de welgemeende legendarische woorden: "je kunt beter een synthersizer aanschaffen." Op dat moment zag Jorrit Andrew Ridgeley van Wham voor zich met een Benny Nijman kuif een synthesizer bespelen. Zijn mond viel spontaan droog en de laatste aardappel schraapte via zijn keel naar binnen toe. Later op de dag bleek dat Moos niet kon komen voor de podiumpresentatie. Daarop besloten de bandleden van MMO maar een frisse neus te halen in de stad Drachten. In het centrum aangekomen pakten ze een biertje in de kroeg Shooters. Binnen was een band een podium aan het inrrichtten, ze zouden die avond optreden. Er werden grote versterkers naar binnen gesleept die nog net door de deur pasten. Het leek alsof The Darkness hun Arena-concert naar een buurtkroegje had verplaatst. Toen MMO de kroeg verliet zei The Darkness gelijkende band: 'tot vanavond.' Waarop Jorrit antwoorde:'nee sorry wij spelen in Iduna." De andere band weer: 'oh....hmmm.' Verbazende gezichtsrimpels ontstonden op hun voorhoofden die leken te zeggen: "daar waren onze versterkers beter tot hun recht gekomen." De band MMO opende het voorprogramma voor The Shavers lekker. Maar toch leek de band gaandeweg soms het gevoel met de nummers te verliezen, ofwel het plezier in het spel ontglipte hen soms. Al met al werd er een goeie show neergezet, ook door de twee andere Freesonica-bands: Ilanoise en Believeisadoubt. Maar het moet gezegd worden, The Shavers waren het hoogtepunt van de avond. Daarnaar had het publiek al de hele tijd verlangd als een baby naar de moedertiet. De gitarist van The Shavers gooide er een aantal James Dean looks tegenaan en liet zijn gitaar de rock 'n' roll zingen. Zijn broer bespeelde de Drums. Met zijn lange haar keek hij 'mean and dirty' het publiek in. De bekkensstandaards van zijn drumtstel torende hoog boven hem uit, waardoor zijn gespierde armen zo nu en dan machtig in de lucht hingen, waarna de bekkens er van langs kregen. Het was alsof deze man uit de filmset van Conan The Barbarian kwam gelopen, en dat hij verlost na een jarenlange gevangenschap in een kooi zijn bevrijding op het drumstel mocht botvieren. Op momenten dat hij alleen de basedrum bespeelde had hij 1 drumstokje tussen zijn tanden geklemd als een hongerig hondje die trots was op zijn bot die hij had opgegraven. Daarbij stak hij de ene helft van de stok in de fik en nadat deze dan helemaal was zwartgeblakerd werd het nog even afgelikt. Klaar om het volgende helsgebroed ten gehore te brengen. The Shavers gaven het publiek een eervol afscheidsoptreden. De poko-pit was behoorlijk op gang gekomen en er werd uit volle borst mee gezongen. De zanger van The Shavers deelde mee in het plezier. Hij was 1 van hen. Ondanks dat de podiumpresentatie niet voor de Freesonica-bands was doorgegaan, lieten The Shavers maar even zien waar het uiteindelijk om draait: 'plezier in het spelen.' Het gevoel dat je je nummers weer voor het eerst speelt en de magie daarvan ondergaat. Iets waar Moos al had opgewezen. Dus al was ze er niet bij, toch was ze er ook wel. Speel hoe je een nummer voelt: 'No nonsense, de klok op rock. Lets get ready and go-go-go!!'