Nog voordat de avond begint, is de sfeer al bepaald, het decor van Hedon in Zwolle blijkt vanavond een ontzettend goede keuze te zijn. Een statige en hoge zaal, die door de aankleding van het podium toch ook weer intimiteit uitstraalt. Het vormt een kwetsbare, haast fragiele balans die een mooie spanning oplevert. Dezelfde spanning vinden we ook terug in de set van Tarragona. De band speelt een twee uur durende set waarin alle nummers met zorg en aandacht van knallende, meeslepende rocksongs zijn omgezet naar verfijnde akoestische versies met toch dezelfde kracht en energie.
Over de muzikale kwaliteiten van de individuele bandleden is al langere tijd geen discussie meer mogelijk en ook vanavond bewijst de band zich weer. Dit doet de band niet alleen in de manier waarop de set is opgebouwd en vorm gegeven, maar ook zeker op instrumentbeheersing. Of gitarist Lennart en zanger/gitarist Vidal nu elektrisch of akoestisch spelen, het maakt ze niets uit. De snelheid en souplesse in hun spel komen keer op keer weer bijzonder goed uit de verf. En voor de hele band geldt wel dat geen enkele rocksong te groots is om er een subtiele akoestische versie van te maken.