´Het is winter deze Stille Nacht. Buiten is het koud. Het sneeuwt. Sneeuwpoppen worden gemaakt. Verkleumde handen.´ Spinvis opent Stille Nacht met dit korte verhaal over de “kou” van buiten, volledig gebracht in typisch onnavolgbare Spinvistaal. Hierna zet de band De Grote Zon in, het ideale eerste nummer voor het optreden op Stille Nacht. De Grote Zon begint rustig, ondersteund door een zuiver kerstkoortje van de band, en breekt later open. Spinvis zingt en de band speelt door. Het publiek geeft de aandacht die bij een Stille Nacht hoort.

Na Kom Terug is het tijd voor Voordeel van Video, het vroege hoogtepunt van de set. In Voordeel van Video, vanavond in iets stillere versie, stelt Spinvis de belangrijke vragen die zo aan het einde van het jaar door ieders hoofd zweven. ‘Bent u graag alleen?’ ‘Gaan de dagen te snel?’ ‘Mist u iemand die al weg is?’. Constant blijft de spanning op het nummer staan. Spinvis zorgt er als een échte leider voor dat de band tot het einde inhoudt met de climax. Voordeel van Video wordt net als Kom Terug ondersteund door zachte kerstkoortjes. Hierbij is een glansrol weggelegd voor Saartje van Camp. De celliste weet namelijk minstens zo mooi als Spinvis de stilte tussen de woorden in haar zang te vinden.

De zaal is zeldzaam stil. Ademloos wacht het publiek op wat er gaat komen. Spinvis begint over Ronnie. Ronnie is eindelijk thuisgekomen, alwaar hij ontdekt dat zijn haar te lang is. Dus pakt Ronnie een schaar. Ronnie Knipt Zijn Haar is het kleinste liedje van Spinvis’ laatste album Tot Ziens, Justine Keller, dat alweer vier jaar geleden uitkwam. Ook tijdens dit liedje zorgt Saartje van Camp voor het hoogtepunt, haar xylofoon solo is volgens Spinvis zeker ‘een applausje waard’. Hoewel ook hier de koortjes van de band er mogen wezen.

Bij het nummer Bagagedrager gebeurt er wat bijzonders. Halverwege van het nummer klinkt de stem van de in 2009 overleden dichter Simon Vinkenoog door de zaal. Dichtend vertelt hij over de man, de vrouw en seks. De muziek is overgegaan in een hardere soort. Spinvis weet met de stem van Simon Vinkenoog de stille nacht te veranderen in een luide, maar mooie nacht. Het nummer Kom Terug is vervolgens de ideale afsluiter van de set. Waar het optreden ingetogen begon mag de band nu volop spelen. De hele band zingt mee  en speelt door. Het einde van het optreden nadert en in de zaal is niemand daar blij mee.

Gelukkig mag er nog een toegift gespeeld worden. De zaal schreeuwt om Smalfilm, Astronaut of Yesterday van The Beatles. Uiteindelijk mag het publiek kiezen tussen oud en vrolijk of nieuw en minder vrolijk. Het wordt het tweede en samen met Saartje van Camp speelt Spinvis Wat Blijft. Het liedje bezingt alles wat gaat en alles wat blijft. ´De duinen gaan, het eiland blijft.´ Wat Blijft is de kroon op het overtuigende optreden. Spinvis heeft op Stille Nacht zonder mening het antwoord op alle vragen van hem en het publiek gevonden.