Nog maar een handvol bezoekers staat in de kleine zaal als de mannen van El Fatso het podium betreden. De band uit Rotterdam is opgericht in 2016 als driemansformatie. Later wordt de band uitgebreid naar vijf met Lennard van den Akker en Thomas Gribnau op gitaar en synthesizer. Ze omschrijven hun muziek als ‘Rock ‘n’ Roffa’, oftewel rock uit Rotterdam. In 2022 komt de EP ‘Bravado’ uit en deze wordt goed ontvangen. Ze tonen hun eigen bravoure door uit te pakken met krachtige gitaarlicks, volle drums en af en toe wat elektronische experimenten. In de verte klinkt het soms als Queens of the Stone Age of De Staat.
Club Void, de wekelijkse clubavond in de Effenaar onder leiding van Paul van Berlo en Peter van Elderen. Een avond speciaal bedoelt voor bands uit de stonerscene en aanverwante genres, in dit geval rock van El Fatso en Krautrock en Neo-psychedelica van Hot Garbage. Het wordt er eentje die even op gang moet komen, maar uitmondt in een warm bad om in weg te dromen.
El Fatso
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie
Het gaat er meteen stevig aan toe, stevige gitaarriffs worden afgewisseld met mooie solo’s van Gribnau. Wat na een paar nummers opvalt is dat de balans in de zaal tussen de muzikanten niet helemaal gelijk is. Alle aandacht lijkt te gaan naar frontman Tom Schreuder, de rest is minder goed hoorbaar. Dat valt extra op bij het derde nummer als de gitaristen mee gaan zingen. Dat klinkt onwennig, het lijkt wel alsof ze zichzelf niet kunnen horen.
Tijdens het nummer ‘Should Have’ lijkt het tij te keren en klinkt het alsof de band zich herpakt heeft. Het voelt alsof de show nu pas gaat beginnen. Het nummer ‘White Noise’, gaat over de strijd met de altijd aanwezige tinnitus van drummer Juriaan van der Graaf. ‘It’s a bitch!’, roept Schreuder. Ook de nummers ‘As above, so below’, ‘King Louie’ en de uitsmijter ‘Rodion’ staan als een huis.
De harde rocknummers liggen de heren goed, gitaarsolo’s ook. Er wordt gedurfd geëxperimenteerd met synthesizer, gitaareffecten en ergens een bijna onhoorbare sample van een menselijke stem. Maar bij de rest van de nummers is het een beetje zoeken naar een vorm of genre.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie
Hot Garbage
Het Canadese Hot Garbage is weer op tour. Alleen al in de maand maart doen ze tweeëntwintig steden in Europa aan, waarvan twee in Nederland: Den Haag en Eindhoven. Het viertal brengt in 2021 hun debuutalbum ‘RIDE’ uit. Een plaat die gestoeld is op muziek uit de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw: Neo-psychedelica, post-punk en krautrock. “Het idee van de plaat is dat je de vrijheid hoort in de muziek, dat je de vrijheid hebt om een stuk te gaan rijden, de nacht in, en dat je dan nog steeds niet alle antwoorden hebt”, aldus zanger Alex Carlevaris. Zo klinkt het ook meteen. De muziek is gemaakt om bij weg te dromen.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie
Wat als eerste opvalt is dat het geluid in de zaal zoveel beter is geworden. Het drumstel klinkt nu wel als een klok, alle zangers zijn goed te horen, de instrumenten klinken heerlijk.
De psychedelische rock die Hot Garbage speelt staat normaliter bekend om lange nummers, uitgebreide solo’s en improvisatie. Dat laatste doen ze dan ook veelvuldig. Driemaal wordt een improviserende jamsessie ingeluid. De charismatische gitarist/zanger gaat vanaf het eerste moment al helemaal los, de soepele klanken die hij uit zijn gitaar tovert vormen een extra stem in het geheel. De toetsenist is ook een waardevolle aanvulling. Klanken van een Hammond-orgel en van wat meer exotische wereldinstrumenten komen voorbij. Het publiek geniet en tweemaal steekt een bezoeker uitbundig zijn handen in de lucht.
Hot Garbage is een steengoede band die de heropleving van het genre goed vertolkt naar een eigen sfeer en sound, maar vanavond zijn de nummers met maximaal vier minuten wel van korte duur. Bij deze muziek zou je eigenlijk willen dat het minimaal drie keer zo lang duurt, om helemaal te verdwalen in een andere wereld. Na veertig minuten is de show tot ieders verrassing afgelopen, de band loopt af en even is het volledig stil in de zaal. Gelukkig komt Hot Garbage snel terug om twee toegiften te spelen. Nog even snel wegdromen dan.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie