De avond wordt afgetrapt door de Eindhovense Ellenor Vora, ze staat vanavond zonder band in haar eentje met elektrische gitaar op het podium. Haar nummers gaan over de donkere kanten van leven en die teksten verpakt ze in melancholische dreampopsongs. Hoewel niet elke noot raak is, verraadt Vora’s fragiele stem dat de nummers die ze zingt echt uit eigen hart en hoofd komen en dat maakt haar onzekere uitstraling enigszins begrijpelijk. Ga er maar aan staan: zingen over de kwetsbaarheid die eenieder wel eens ervaart maar niet altijd deelt. Wanneer je zonder band op een podium staat moet je er al gauw voor waken dat het niet te saai wordt en een set van een half uur is dan ook wel wat aan de lange kant.
Het is alweer vijf jaar geleden dat SØWT haar debuutalbum Junkies Boneyard uitbracht. Niet dat de band in de tussentijd stil gezeten heeft, sterker nog: de band wisselde meermaals van samenstelling, ze speelde op festivals als Popronde en Roadburn en de eerste opnames van het nieuwe album Kids Hurting Kids vonden al in 2020 plaats. In 2022 maakt de band, na meerdere nietig verklaarde opnames, de plaat eindelijk af en deden dat in het Stroomhuis. Afgelopen vrijdag vierde SØWT hun release wederom in het Stroomhuis en met maar liefst twee support acts!
©
Jostijn Ligtvoet Fotorafie
Bij de uit Gent afkomstige formatie Youff hoef je niet bang te zijn dat het saai wordt. De van duo naar vijftal ontpopte band speelt hardcore noiserock dat als een muur op je af komt en is absoluut niet bestemd voor het ongetrainde oor. Welke boodschap Youff wilt overdragen is niet helemaal duidelijk wanneer frontman Michiel De Naegel zijn stevige postpunk vocalen inwisselt voor een hoge piepstem en daardoor klinkt als een overstuur kind. Maar wie tussen alle vuige noise door goed luistert, hoort ook zeker de uitdagende groovy gitaarlijnen en eclectische drums. Hun laatste album 20/20 Hindsight stamt uit 2019, maar naar verluidt komt er in 2023 eindelijk weer nieuw materiaal van deze Belgische underground sensatie.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie
Dan de band waar deze avond om draait: de noiserockers van het Eindhovense SØWT. Ze namen het nieuwe album Kids Hurting Kids maar liefst drie keer opnieuw op vanwege wisselende bandsamenstellingen en dat getuigt van hard werk en een vleugje perfectionisme. Het album bevat een stevige jaren ‘90 punkrock sound waarbij de vergelijking met bands als Sonic Youth en The Smashing Pumpkins al snel is gemaakt. De gefrustreerde vocalen en freaky screams van zangeres en bassiste Danielle Warners in de nummers ‘HAHAHA’ en ‘Why’ klinken als die van het kwaadaardige zusje van Sarah Harvey (Panic Shack), alleen is de muziek van SØWT een stuk schurender.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie
Søwt @ Stroomhuis
Met brute gitaarriffs en melodieuze baslijnen duikt de band met regelmaat in duistere sferen wat soms lijkt uit te monden op algehele kakofonie (maar dat net niet doet). Waarna ze even goed en makkelijk weer omschakelen naar een melancholische en groovy sound in songs als ‘Found’ en ‘Loss’. Hoewel de teksten live niet altijd even goed hoorbaar zijn, staan de nummers bol van cynisme en frustratie. De band lijkt echter nog niet helemaal lekker op elkaar ingespeeld te zijn, we horen drummer Martijn Claessens soms wat laat inzetten en gitarist Koen Verhees lijkt het tempo ook niet altijd te kunnen bijbenen. De melancholische en ingetogen vocalen van de twee gitaristen zijn daarentegen wel een aangename verademing tussen al het noiserockgeweld. De sound van SØWT is diverser en volwassener geworden, maar het viertal rockt nog altijd als een stel opstandige en boze pubers.
©
Jostijn Ligtvoet Fotografie