Een avondje met The Front Bottoms en vrienden in Dynamo belooft er een te worden waarbij je al je verwachtingen opzij mag schuiven. Geen enkele formatie die vanavond speelt laat zich de wet voorschrijven over hoe het allemaal hoort te klinken. Wat volgt is een avontuurlijke avond vol folk, elektro, indie, pop, punk en rock met een ontzettend rauw randje. Een avond waar oldschool hanenkammen en lieftallige pop-punk pubermeisjes samen in de pit staan.

Brick + Mortar

De avond begint meteen bijzonder met de eerste act; Brick + Mortar. Net als The Front Bottoms zijn ze afkomstig uit New Jersey. Het fundament van deze formatie bestaat uit een drummer en een bassist - die ook de zang voor zijn rekening neemt. Samen leggen brengen ze de zaal goed aan het trillen en bewegen met diepe en poppy ritmes en baspartijen.
Dit geluid wordt verder aangevuld door een derde bandlid achter een laptop.  Hij is verantwoordelijk voor de animaties die zich achter de band op een scherm afspelen, maar zorgt ook voor samples en elektronica die tussen die zware baspartijen piepen en knarsen. Het is een beetje zonde dat dit aan de hand van een laptop gebeurd, maar de man draagt verder flink bij aan de show. Hij is zelfs een cruciaal onderdeel van de act wanneer hij het publiek probeert op te jutten met gigantische blauwe handen en gekleed als een potje pillen gaat tijdens ‘One Little Pill’ of met tepelkwastjes over het podium flaneert tijdens ‘Locked In A Cage’.

Muzikaal heeft Brick + Mortar wel iets weg van Twenty One Pilots, want het schiet echt alle kanten op vanavond. Het stemgeluid van de frontman doet soms denken aan dat van Will & The People, kennen we die nog? Apart en opvallend is deze openingsact zeer zeker, maar dat lag niet alleen aan de muziek.

The Smith Street Band

Over Will & The People gesproken: het is aan Will Wagner en zijn people van The Smith Street Band om deze avond van een rauwer randje te voorzien. Deze club uit Australië is overigens geen vreemde in Dynamo. In augustus 2015 stonden ze voor de laatste keer in de kelder met hun eigen headline show. Deze keer zijn ze gepromoveerd naar de grote zaal. Weliswaar nog als support, maar dat terzijde. Destijds werden ze bestempeld als kort van stof, maar ontzettend krachtig. Dat is iets dat ook voor vanavond geldt, al komt de band op dit podium stukken beter tot zijn recht.

De muziek van de Australiërs is te dynamisch om echt als punkrock te bestempelen, maar ook weer te rauw om in het hokje indie te plaatsen. Een track als ´Throw Me In The River´, de afsluiter, laat dit maar al te goed horen: vol subtiele en emotionele stukken, maar ook snoeihard zodra de muur van gitaren wordt opgetrokken.

Wagner laat de muziek vooral het woord doen vanavond, maar toch is er hier en daar ruimte voor een geintje, bijvoorbeeld wanneer de frontman een Kendrick Lamar cover aankondigt, maar dat vervolgens niet doet. Het mag geen geheim heten dat hij een groot fan is van de rapper, wanneer hij later ook laat weten Kendrick’s show in Amsterdam mee te pikken. Het publiek in Eindhoven heeft weinig boodschap aan deze opmerkingen, maar het tekent de ontspannen houding waarmee de band vanavond op het podium staat.

The Front Bottoms

Wat The Front Bottoms met hun supports gemeen hebben, is dat ze niet in een duidelijk hokje te plaatsen zijn. Ze zweven ergens tussen The Postal Service en Blink-182. Niet zo verwonderlijk dat ze dan ook onlangs een UK Tour deden met dat laatstgenoemde trio.

De formatie uit New Jersey heeft ondertussen alweer zes studio albums en een handvol EP’s en singles uitgebracht en heeft hiermee een aardige status en fanschare opgebouwd. Eigenlijk bestaat de band uit drie leden, maar de Amerikanen worden voor deze tour aangevuld met een extra gitarist, toetsenist en achtergrondzangeres die naast tamboerijn ook de percussie en blaasinstrumenten beheerst. Deze bezetting zorgt voor een voller geluid, dat enorm strak en uiterst gepolijst is. Er komen heel wat nummers van het meest recente album ‘Going Grey’ langs zoals ‘You Used To Say (Holy Fuck)’, ‘Vacation Town’ en ‘Peace Sign’.

Muzikaal dobbert The Front Bottoms tussen akoestische folk, pop, indie en punkrock. Al deze invloeden weten ze op strakke en originele wijze tot één bandgeluid te mengen. Deze sound zorgt voor een opmerkelijk publiek: old school punkers, hipsters tot aan jonge poppunkmeisjes komen op de band af en delen vandaag samen de pit. Vooral de zanger weet de fanatiekelingen voor het podium te verbroederen en geeft ze zelfs tips om er een mooi feestje van te maken. Zo vullen The Front Bottoms de fans in Dynamo elkaar mooi aan, bijvoorbeeld wanneer het publiek vol overgave de muzikanten ondersteunt bij het refrein van ‘The Beers’. Dit optreden zorgt voor een sfeervol einde van deze avond vol verschillende mensen, invloeden en genres waarbij vrijwel iedereen met een grote glimlach naar buiten lijkt te lopen.

Gezien: Brick + Mortar, The Smith Street Band en The Front Bottoms op 22 februari in Dynamo