De Amerikanen van The Bronx zijn alweer een dikke maand in Europa met slechts één doel voor ogen: alle zaaltjes en festivals die op hun pad belanden vakkundig afbreken. Komend weekend zijn de festivals Dour in België en het Spaanse Ressurection aan de beurt en vandaag wordt er alvast warmgedraaid in de knusse zaal van het Blue Collar Theater op Strijp-S. Ploegendienst, een nieuwe Nederlandse punkband vol oude bekenden neemt het voorprogramma voor zijn rekening.

Ploegendienst

Dat Ray Fuego vroeg of laat een punkband zou beginnen mag geen grote verrassing heten. De frontman van hiphop formatie SMIB heeft ergens wel de attitude en uitstraling van een straatpunk uit de jaren 80 en heeft sinds kort de muzikanten om zich heen die dit imago met klanken weten te complementeren.

Ploegendienst speelt vanavond korte nummers vol repetitieve en gortdroge riffs in combinatie met een getergde voordracht, die al snel doen denken aan – vroege – Black Flag of Minor Threat. Dit geluid blijkt ook in 2018 nog prima aan te slaan, want over aandacht heeft Ploegendienst zeker niet te klagen. De band die eigenlijk pas net aan het spelen is, stond al op Down the Rabbit Hole en is komend weekend op de Zwarte Cross uitgenodigd.

Misschien dat het optreden van vandaag daarom zichtbaar tegenvalt voor Fuego en band. De reputatie van de Amsterdammers heeft Eindhoven zo te zien nog niet bereikt, of liefhebbers van oude hardcore verkozen het terras en de BBQ toch boven gitaren op deze warme zomeravond. Het resulteert in een ongemakkelijk optreden dat maar niet wil ontbranden. Vrijwel iedereen in de zaal lijkt zijn krachten en aandacht te sparen voor The Bronx.

Een belangrijk onderdeel van een goede punkrockshow is energie en deze is ver te zoeken bij het voorprogramma. Tot overmaat van ramp verzuipt de zang vaak in het bandgeluid, waardoor Fuego niet of nauwelijks te volgen is. En dat is jammer, want potentie is er wel degelijk. Het cliché dat als voorprogramma spelen een ondankbare taak is, gaat vanavond zeker op.

Tijdens het laatste nummer is het dan eindelijk raak en krijgt Ploegendienst het publiek – na wat aandringen – toch voor even in beweging. Hopelijk zijn de Amsterdammers nog te porren voor een herkansing, want niet veel later op de avond zal blijken dat zelfs op een woensdagavond in Eindhoven het een en ander mogelijk is.

The Bronx

Dat vrijwel de hele zaal op The Bronx stond te wachten, blijkt wel wanneer de band opkomt en meteen ‘The Unholy Hand’ inzet. Binnen een mum van tijd veranderen de voorste regionen van het kleine zaaltje in een slagveld, waar tijdens het moshen iedere zin vol overgave wordt meegebruld. Het blijkt het startsein voor een furieuze opening waarin publieksfavorieten als ‘Heart Attack American’ en ‘Shitty Future’ voorbijkomen.

The Bronx heeft een dagje rust gehad en dat is goed te merken. De band, waar tegenwoordig ex-Danzig en Qotsa drumbeest Joey Castillo zijn stokken aan flarden slaat, heeft er duidelijk zin in. Frontman – en menselijke stuiterbal – Matt Caughthran rent en vliegt met zijn kenmerkende grijns van het podium naar de zaal en terug, om ons tussen de bedrijven door op de hoogte te houden van de WK-wedstrijd tussen Engeland en Kroatië.

Na een vliegende start vol rechttoe-rechtaan-punk en hardcore wordt er geleidelijk aan wat gas teruggenomen en komt het melodieuzere werk van de band aan bod. Nummers die vooral op de recentere albums te horen zijn. Vooral ‘Two Birds’, met zijn heerlijk sleazy gitaarlijn, doet het goed vanavond.

Net wanneer het erop begint te lijken dat The Bronx wel heel veel kruit heeft verschoten tijdens de eerste nummers, klimt Caughthran midden in de zaal op de bar om vanuit deze positie een flinke pit te ontketenen en onder andere het beenharde ‘Knifeman’ in te zetten. De zaal ontploft voor de zoveelste keer, terwijl de binnentemperatuur die van een gemiddelde sauna aantikt. En nog steeds is de koek niet op voor deze punkrock hitmachine. Met tomeloze energie worden oude kneiters als ‘Around the Horn’ en ‘Six Days a Week’ het zaaltje ingeslingerd, terwijl het steeds meer naar de penetrante geur van natte hond en oud zweet begint te ruiken.

Op het podium wordt vervolgens even gerekt en gestrekt – het zijn immers niet meer de jongste muzikanten – om het publiek na een verschroeiende uitvoering van ‘History’s Stranglers’, doorweekt met zweet en rondvliegend bier alsook met een fikse piep in de oren, achter te laten. Rock-'n-roll op een woensdagavond in Eindhoven; gelukkig bestaat het nog.

Gezien: Ploegendienst en The Bronx in Blue Collar Theater op 11 juli 2018