EP-recensie: Reptilians – Lost In Space

Reptilians omarmen nostalgische poppunk met debuut EP

Tekst: Roy Verhaegh ,

Wie tegenwoordig poppunk en Eindhoven zegt, zal in één adem Call It Off noemen. Logisch, want deze mannen hebben de taboe die heerste op dit genre doorbroken. Een genre dat door de punkers als te poppy wordt ervaren, maar te hard is voor het grote publiek. Niemands kindje leek het wel, maar poppunk mag nu eindelijk weer volledig omarmd worden. Dat doet Reptilians dan ook op hun allereerste EP ‘Lost In Space’.

Tot daar de vergelijking met Call It Off, want Reptilians is een poppunkband die volledig op zichzelf staat. Ze zijn sinds 2013 bezig en hebben al op veel podia gespeeld – waaronder recentelijk Altstatdt, waar ze deze EP de wereld in hebben geslingerd. De timing van de release is perfect te noemen, aangezien er steeds meer behoefte lijkt aan toegankelijke rockmuziek zonder te veel poespas. Met ‘Lost In Space’ laat Reptilians in ieder geval horen dat ze bomvol energie, ambitie en kunde van het genre zitten.

Poppunk is als betiteling een nogal breed begrip en een term die snel gebruikt wordt. Hieronder valt alles wat snelle, harde gitaren en zuivere, melodieuze songteksten bevat; wat in alles bovenal catchy is. Veelal gaat dit gepaard met onderwerpen als liefde, angst en onbegrip. Of in de stijl van blink-182, wil het nog weleens helemaal nergens over gaan. Het is jeugdige en energieke muziek en in dat opzicht voldoet Reptilians aan de eisen. Ze voegen hier echter zelf nog een extra dosis rauwe punk aan toe, door invloeden van Bouncing Souls en Social Distortion in de mix te gooien. Wat dat betreft kunnen we met ‘Lost In Space’ stellen dat het aangenaam nostalgisch klinkt en doet terug verlangen naar de hoogtijdagen van eerdergenoemde bands.

Eerste track ‘Oxygen’ knalt er vanaf het begin lekker in, waarbij er duidelijk meerdere lagen te horen zijn en het niet zomaar raggen op de gitaar is. Hier is duidelijk goed over nagedacht, om het zodoende divers te houden. Iets wat het goed zal doen in een live-setting, mede door de ‘woohoo’s’ en ‘yeah’s’ die er aan toegevoegd zijn. Opvolger ‘Get Away’, tevens eerste single van de EP, is wat meer mid-tempo en moet het vooral hebben van een sterk ondersteunend basloopje. Eén van de sterkste nummers is ‘Subterranean Home Punk’, die leunt op de relaxte sound van Bouncing Souls, met de toevoeging van een clean gitaargeluid. Een fijn, onbezorgd nummertje voor in de lente.

De laatste drie nummers van de EP zijn somberder qua toon, waarbij ‘Friend’ wat meer naar Social Distortion neigt. Net als ‘Breathing’, waar Bouncing Souls eveneens terug te horen zijn. Complimenten voor de sound, waarin alle instrumenten duidelijk te horen zijn en ze echt iets bijdragen. Vooral de baspartijen komen sterk naar voren. Erg technisch wordt het nergens, maar toch weten ze het gevarieerd te houden in zowel de nummers zelf als tussen het zestal tracks. Afsluiter ‘Soul Love’ is eveneens anders dan de voorgaande nummers en doet terugdenken aan de blink-182 track ‘Story Of  A Lonely Guy’. Met ‘Lost In Space’ weet Reptillians verschillende stromingen binnen de poppunk te raken en daar een fijne eigen draai aan te geven.

'Lost In Space' van Reptilians is nu te beluisteren via Spotify en iTunes.