Het kunstzinnige viertal Bird On The Wire mag vanavond openen voor I am Oak. De Amsterdammers maken indiepop die regelmatig Warpaint en Beach House in herinnering brengt. Drijvende kracht achter het geluid van de band zijn de uitstekende bassist en de drumster. Terwijl de bassist bijzonder pakkende basloopjes speelt, experimenteert de drumster erop los met verschillende bekkens en ander percussiemateriaal. Zangeres en gitariste Rosa Ronsdorf weet de nodige afwisseling aan te brengen door af en toe flink op haar gitaar te raggen, zoals op ‘Horse’. Hiermee slaagt Bird On The Wire erin om de dromerige muziek een eigen smoel te geven. De band laat vanavond een goede indruk achter, terwijl café Wilhelmina langzaam volstroomt.
I am Oak is kleine podium van café Wilhelmina ontgroeid
Thijs Kuijken en band spelen uitgekiende set met indrukwekkende climax
Eind februari kwam het bijzonder goed ontvangen album ‘Our Blood’ van I am Oak uit. Hiermee heeft frontman en songschrijver Thijs Kuijken de perfecte balans gevonden tussen de akoestische folksongs uit de begindagen en het rijkere bandgeluid dat later kwam. Sinds de release is I am Oak op een uitgebreide tournee, met onder andere uitverkochte shows in Utrecht en Rotterdam. Voordat I am Oak naar het buitenland vertrekt doen ze eerst nog Eindhoven aan. In een volgepakt café Wilhelmina wordt vanavond het nieuwe werk van de band gepresenteerd.
Bird On The Wire
I am Oak
Zo vol zelfs, dat het optreden van I am Oak vlak voor aanvang uitverkoopt. Niet verwonderlijk, want tijdens deze tour verkochten de shows in Utrecht en Rotterdam al op voorhand uit. De band begint de set rustig met onder andere het mooie ‘How Long’ – afkomstig van de split EP ‘Black Oak’ met The Black Atlantic. Een bij voorbaat gewonnen wedstrijd blijkt het vanavond echter niet te zijn. In het rumoerige café is het moeilijk om met deze bitterzoete folkmuziek te overdonderen. Terwijl de frontman voorafgaand aan ‘Volcano’ zijn klassieke gitaar omhangt, waarschuwt hij alvast dat dit een “héél rustig liedje is”. Maar de waarschuwing wil niet baten; de aanwezigen hebben kennelijk teveel gesprekstof en weigeren hun mond te houden tijdens het ingetogen lied.
Zo vroeg in de set heeft de band duidelijk moeite om de aandacht vast te houden. Al lukt dat wél zodra Thijs zijn klassieke gitaar omruilt voor een elektrische. De rauwe bewerking van ‘Honeycomb’ werkt live bijzonder goed en ‘Woven In’ is het eerste hoogtepunt van de set. Het op plaat betrekkelijk rustige nummer wordt vol overgave gespeeld, met als afsluiting een verrassend felle gitaarsolo. Wanneer vervolgens het doorbraaknummer ‘On Trees And Birds And Fire’ ingezet wordt is het publiek eindelijk om. Ook de opgewekte stemming van de bandleden mist zijn uitwerking niet. Hun korte praatjes en droge grappen zorgen ervoor dat de melancholische muziek niet al te zwaar wordt.
“Mag de verwarming uit?!”, roept bassist Stefan Breuer op een gegeven moment. Het is inderdaad bloedheet in het stampvolle café. Met deze grote opkomst rijst de vraag of dit soort locaties nog wel passen bij I am Oak. Des te meer omdat I am Oak live een stuk heftiger is dan op de albums. Voor een akoestische show zou café Wilhelmina perfect zijn, maar het volle gitaargeluid van vanavond komt beter tot zijn recht op een groter podium. Getuige nieuwe nummers als ‘Way Out’ en ‘Own’ – die tegen het einde van het optreden aan bod komen – lijkt de band daar in ieder geval klaar voor te zijn. Tijdens de uitgekiende set wordt knap toegewerkt naar een climax, maar jammer genoeg dreigt met afsluiter ‘Your Blood’ de energieke show als een nachtkaars uit te gaan.
De teleurstelling is echter van korte duur, want de band keert even later terug voor de toegift. En wat voor een: met een keiharde gitaareruptie laat I am Oak eindelijk echt zijn tanden zien en brengt zelfs de houten vloer van het café aan het trillen. Het is de gepaste afsluiter van een sterk optreden waarin I am Oak laat zien dat ze klaar zijn voor het grotere werk. Ergens halverwege de set grapte de bassist dat Guus Meeuwis onlangs in hun voorprogramma stond. In een rechtvaardige wereld zou dat inderdaad het geval zijn.
Gezien: I am Oak & Bird On The Wire, op 1 april 2016, in café Wilhelmina