Thus Owls speelt een korte set waarbij de nadruk ligt op songs van hun nieuwste EP ‘Black Matter’. Een EP met een handvol sterk repeterende songs. Deze repeterende songs in combinatie met Erika Angell’s stem die aan Siouxie Sioux doet herinneren geven het geheel een bevreemdende twist. Alsof de band folksongs voor de space age maakt. Maar dan wel een space age gesitueerd in de jaren zestig. Vooral dankzij Erika’s unieke stem klinkt het geheel desondanks bijzonder aangenaam en zo vormt Thus Owls de perfecte opmaat voor het optreden van Patrick Watson.
Muzikaal alchemist Patrick Watson tart wetten van tijd en ruimte in ademloos luisterend Effenaar
De kleine man uit Montreal betovert publiek met afwisselende set
‘Love Songs For Robots’ heet het nieuwste album van Patrick Watson. Het lijkt tegenstrijdig want liefde is niet iets waar je robots snel mee associeert. Maar in de belevingswereld van Watson is het mogelijk. Voordat de Canadese troubadour met zijn band het podium betreedt voor een set waarbij de nadruk ligt op dat laatste album is het eerst de beurt aan Thus Owls, de band van (ex-) Patrick Watson-gitarist Simon Angell en diens partner Erika Angell.
Thus Owls
Patrick Watson
Na de aangename opener en een paar kleine aanpassingen op het podium is het de beurt aan de kleine man uit Montreal die zijn show aftrapt met de titeltrack van zijn nieuwste album. Waarbij aan het begin van die song gelijk weer een hoofdrol is weggelegd voor Erika Angell's gloedvolle vocalen (Erika Angell is niet alleen support-act, maar ook Patrick Watson’s backing vocaliste). Het geheel voelt aan als een homecoming-concert. Waar dat aan ligt? Geen idee. Maar voor Eindhovenaren die Glow nog vers in het geheugen hebben zullen de warm flakkerende, als ornament in grote glazen bollen gevatte peertjes, ongetwijfeld associaties oproepen met hùn stad. Deze opvallende decorstukken geven niet alleen licht, maar bij tijd en wijle borrelt er ook een hoop rook uit. En daarmee doen ze eerder denken aan de laboratoriumopstelling van een kwade alchemist uit een klassieke Hollywood (horror)film dan aan de verliefde robots uit de titel van Patrick Watson’s nieuwste album.
Alchemie is iets waar je Patrick Watson sowieso makkelijk mee kunt associëren. Het is tenslotte toch een soort van ‘scheikunde’ uit een tijd dat mensen nog op de brandstapel belanden wegens tovenarij. En toveren is wat Patrick Watson en zijn bandleden hier vanavond doen. Toveren met sferen en gemoedstoestanden. Maar voor je gevoel ook met tijd en ruimte. Al is het maar omdat je je gedurende het concert even in een droomwereld waant waar je na ruim tweeënhalf uur weer uitstapt. Het ene moment klinkt de band bombastisch en vrolijk en het volgende moment melancholisch en piepklein. En als publiek wordt je genadeloos meegesleurd in al deze stemmingen.
Hoogtepunten zijn moeilijk aan te wijzen in deze set. Al is het maar omdat Patrick Watson en zijn mannen songs moeiteloos in elkaar over laten lopen waardoor al vrij vroeg in de set ‘Bollywood, ‘In Circles’ en ‘Grace’ een ruim vijftien minuten durend epos vormen waarnaar het publiek met ingehouden adem luistert. Op een ander moment, zoals bij ‘Into Giants’ laten de bandleden hun instrumentarium voor wat het is en kruipt de hele band gewapend met een enkele akoestische gitaar rond een microfoon. Juist deze tegenstellingen maken dat er vanavond zoveel te genieten valt. En dat Patrick Watson zich af en toe ontpopt tot een ordinaire crowdpleaser door de keuze van zijn laatste toegift - het wonderschone ´Lighthouse´ - over te laten aan zijn publiek zij hem dan maar vergeven.
Gezien: Patrick Watson en Thus Owls, op 19 november 2015, in de Effenaar.
Gezien: Patrick Watson en Thus Owls, op 19 november 2015, in de Effenaar.