Monotheist mag Dynamo opwarmen en daarmee zijn eerste live show neerzetten. De Eindhovense band komt net de studio uitkruipen en beleeft vandaag een flinke vuurdoop. De loodzware doom van de band is krachtig en duister. Dat mag verwacht worden met een aan Celtic Frost refererende naam. De verpletterende ritmes zijn bepalend voor het geluid van de band, die zeker niet ten onder gaat aan de druk. De podiumpresentatie is wel een aandachtspunt, evenals de zang die niet altijd helemaal klopt of goed naar voren komt. Dat gezegd hebbende gaat dit hopelijk niet het laatste optreden worden voor Monotheist. De potentie is zeker aanwezig.
Baroness start Europese tour met volle overgave
Zware avond met veel Eindhovense inbreng in Dynamo
Het is komkommertijd, ook in de concertzalen. Ondanks dat slaagde Dynamo erin Baroness, het gerenommeerde viertal uit Savannah, Georgia te strikken voor de eerste show op hun Europese tour. Het is even geleden dat Baroness een heuse clubshow speelde, dus toch wel speciaal dat die in de lichtstad plaats mag vinden. Als klap op de vuurpijl boekte Dynamo er twee Eindhovense bands bij: het inmiddels welbekende Komatsu en het debuterende Monotheist.
Monotheist
Komatsu
Bij sludge, stoner en doomshows in Eindhoven staat Komatsu vaak als smaakmaker op het affiche. Dat is vanavond niet anders, wederom staat de Eindhovense bulldozer band als voorprogramma op de planken. De band belooft het dak er af te spelen en het mag gezegd worden dat er een arsenaal aan logge stoner, gelaagde riffs en energie van het podium spat. Het rollende drumgeluid en de pompende bas zijn belangrijke ingrediënten van de geluidsstoomwals die Komatsu heet. De drums komen niet overal even sterk naar voren, zeker niet omdat de band vol vuur speelt. Komatsu lijkt de frustratie van een lange tijd in de studio vanavond van zich af te willen spelen. Het resultaat van deze set is een goed opgewarmde zaal.
Baroness
De rijzende ster van Baroness werd in 2012 een halt toegeroepen door een busongeluk in Engeland. Niet alleen lag de band lange tijd stil door de lichamelijke gevolgen van die crash, ook verlieten Alan Bickle en Matt Maggioni de band. Tijdens de pop-up sale van zijn ontwerpen op zondag in platenzaak Sounds in Tilburg, herinnert ook de brace van zanger John Dyer Baizley nog steeds aan deze voor de band traumatische ervaring. Enthousiast vraagt hij elke bezoeker of ze bij de show zijn, waar hij naar eigen zeggen enorm veel zin in heeft.
Vanaf de eerste stap op het podium lichten de gezichten van de vier Baroness leden op. Deze mannen zijn ontzettend dankbaar om te mogen spelen, wat ook blijkt uit de eindeloze bedankjes van Baizley. Er zitten dan ook geen remmen op de energie van de frontman op het podium. Er mag nog een hele tour volgen, deze show krijgt alle aandacht. De band werkt zich gestaag door een setlist heen die werk van alle albums bevat. De brullende zang van Baizley en de subtiele stukken gitaarwerk hebben wat te verduren van het wankele geluid in de zaal, maar dat raakt de essentie van Baroness niet. Een vroeg hoogtepuntje is ‘A Horse Called Golgotha’, dat met zijn donderende ritmesectie en scherende gitaarpartijen het publiek meteen meekrijgt.
Alle liefde voor het spelen terzijde, de band moet elkaar af en toe even vinden. Dat duurt dan enkele tellen, maar dan staat het muzikaal ook weer meteen als een huis. De setlist laat de variatie van de albums horen door een mix van instrumentale passages, ingetogen tracks en het bombastische sludge-geweld. Helaas overstemt het geroezemoes achter in de zaal vaak de subtielere stukken, maar dat lijkt toch een hedendaags kwaaltje te zijn bij live shows.
Na een dik uur spelen is het tijd voor een toegift, die start met een dromerige passage die al snel overgaat in ‘Take My Bones Away’, dat met passie gespeeld wordt. Het lijkt alsof er even wat mis ging met de stem van Baizley, want na dit nummer houdt Baroness het meteen voor gezien. De band heeft dan ook wel ruim een uur vol overgave gespeeld. Tijd voor een adempauze nemen de heren niet, enkele momenten later staan ze alweer handjes te schudden. Van sterallures is geen sprake; het zal de heldenstatus van de band alleen maar ten goede komen.
Na een dik uur spelen is het tijd voor een toegift, die start met een dromerige passage die al snel overgaat in ‘Take My Bones Away’, dat met passie gespeeld wordt. Het lijkt alsof er even wat mis ging met de stem van Baizley, want na dit nummer houdt Baroness het meteen voor gezien. De band heeft dan ook wel ruim een uur vol overgave gespeeld. Tijd voor een adempauze nemen de heren niet, enkele momenten later staan ze alweer handjes te schudden. Van sterallures is geen sprake; het zal de heldenstatus van de band alleen maar ten goede komen.
Gezien: Baroness, Komatsu & Monotheist, op 24 augustus 2015, in Dynamo.