Bij het zien van het artwork van ‘Rocket Man’ komen woorden als herfst, weemoed en zware kost als eerste naar boven. In een Tim Burton-achtig bos kijkt een kleine ‘rocket man’ naar een grafsteen en op het boekje prijkt een vogelverschrikker, geflankeerd door een zwerm zwarte vogels. Het stemmige tweeluik ‘I Am You’ / ‘Stillness Of The Woods’ bevestigt die eerste indruk: dit wordt een zware bevalling. Hoewel Finta’s stemgeluid niet bepaald somber is, is de muzikale invulling dat wel. Maar al snel blijkt dat stille bossen ook diepe gronden hebben. Finta loodst de luisteraar het metaforische donkere woud uit en neemt hem mee naar open velden waar de zon schijnt en het ineens lente is. In ‘Rocket Man’ en ‘Meadow’ zijn de arrangementen luchtig en is er ruimte voor muzikale kwinkslagen en koortjes. Het levert helaas wel de twee minste nummers van het album op. Finta klinkt wat stuurloos en weet met zijn zanglijnen geen indruk te maken, toch een belangrijk wapen als singer-songwriter.
En daarmee is de Achilleshiel van Guillaume Finta meteen blootgelegd. Zelfs na meerdere luisterbeurten is het moeilijk de muziek of zanglijnen terug te halen. Daarmee ook is het eerste oordeel, dat veel potentiële luisteraars zal doen afhaken, ook redelijk snel geveld: weer een dertien in een dozijn artiest. Maar voor de doorzetter blijkt na nog een paar aandachtige luistersessies dat Finta wel degelijk een ambachtsman is die weet hoe hij een goed nummer moet schrijven. Het materiaal op ‘Rocket Man’ is namelijk zonder uitzondering smaakvol gearrangeerd en zit – soms iets té – geramd in elkaar.
Dat blijkt met name op het tweede deel van de plaat. Daarop gaat het tempo wat omlaag en komt de klasse van Finta volledig tot zijn recht. De mooie opbouw van ‘Fall Down Slowly’, een duet met Diede Claesen, wordt gevolgd door het verstilde ‘Calm’ waarin zanglijn en strijkersarrangement elkaar naar grote hoogte tillen. Tot dan toe is het materiaal op ‘Rocket Man’ vooral geënt op folk. In ‘How Long Will You Love Me’ laat Finta zien ook over de nodige soul te beschikken, een stijlbreuk die verrassend goed uitpakt. En hoewel de zanger in de eerste negen nummers het voordeel van de twijfel allang heeft verdiend, ligt het echte zwaartepunt van het album bij de nummers daarna. ‘Lonely Night’ wordt gesierd door een Zuid-Afrikaanse sfeer en Mark Knopfler-licks en het machtige ‘When There’s Nothing Left To Say’ zou in handen van een artiest als Dotan een gegarandeerde nummer één-hit betekenen.
Het is de vraag of Guillaume Finta zich met ‘Rocket Man’ echt in de kijker van bijvoorbeeld 3FM gaat spelen. Daarvoor is het materiaal, ondanks een paar geijkte hits, net iets te inwisselbaar en wisselvallig. Het helpt hem waarschijnlijk ook niet dat je als luisteraar echt moeite moet doen om het album te laten landen, daarvoor is het huidige klimaat te vluchtig en het aanbod te groot. Als achtergrondmuziek slaat Finta volledig dood, maar op een koptelefoon weet hij absoluut te overtuigen. Degenen die hem echt een kans geven, zijn uiteindelijk spekkoper. Zij zullen beamen dat er met Finta een zeer getalenteerde singer-songwriter is opgestaan. Eentje die met iets meer smoel en eigenheid zeer zeker in staat geacht moet worden een verdiend, groot publiek te bereiken.
‘Rocket Man’ is in eigen beheer uitgebracht en verkrijgbaar via de Facebookpagina van Guillaume Finta.
Albumrecensie: Guillaume Finta – Rocket Man
Moeilijk luisteralbum bewijst dat de aanhouder uiteindelijk toch wint
In de jaren negentig was het bijna onmogelijk om vrienden te vinden die zichzelf geen DJ noemden; iedere zichzelf respecterende muziekliefhebber had een peperdure set met draaitafels, koptelefoons en een flinke stapel vinyl. Nu, jaren later, hebben de draaitafels plaats gemaakt voor akoestische gitaren en piano’s en is ‘singer-songwriter’ het toverwoord. Flink op weg geholpen door niet aflatende media-aandacht lijkt de aanwas binnen het gilde vrijwel onstuitbaar. Eenheidsworst troef, maar gelukkig staat er zo nu en dan ook een artiest op met een karakteristiek geluid of een eigen koers. Ook Guillaume Finta speelt gitaar en kan heel behoorlijk zingen; onlangs bracht hij in eigen beheer zijn eerste album ‘Rocket Man’ uit. Een plaat waarop de zanger met hulp van niet de minsten een goede plek probeert te verwerven in het overvolle singer-songwriterslandschap.