Truckfighters zorgen voor stonerrock-invasie in Effenaar

Ook White Miles en Witchrider bewijzen dat stonerrock Europa verovert

Tekst: Joost Wijdeven / Fotografie: Hans Anneveldt ,

De kleine zaal van de Effenaar was afgelopen dinsdagavond het decor van een drietal stonerrockbands, aangevoerd door Truckfighters uit Zweden. De vikingen worden bijgestaan door Witchrider uit Oostenrijk en een duo uit Madagascar, als we White Miles’ bio mogen geloven. Geholpen door het goede geluid in de kleine zaal en het in behoorlijke getale opgekomen publiek, waaronder zelfs een jongedame uit Zweden, kan deze avond niet anders dan memorabel worden.

Witchrider is een jonge band uit Graz, Oostenrijk. Een plek die weinig overeenkomsten heeft met de woestijn, waarmee iedereen stonerrock associeert sinds Kyuss het genre eind jaren 80 op de kaart zette in Palm Desert. Witchrider is in 2012 opgericht en de leden van Witchrider willen zelf niet echt een label op hun muziek plakken. Of het nu stoner-, alternative of occult rock heet.

Vanavond speelt de band een set met daarin veel nummers van hun nieuwe album ‘Unmountable Stairs’. De nummers van Witchrider klinken sterk als de eerste albums van Queens of the Stone Age. De zanger klinkt, zeker live, zelfs als Josh Homme. Geen slechte vergelijking, me dunkt. Hoogtepunten van het optreden zijn ‘I’m Outta Breath’ met zijn ietwat slepende, verschrikkelijk catchy riffs en ‘The Fog’ waarin de sologitaar de zanglijn volgt alsof het de tweede stem is.

Het duo White Miles typeert haar muziek als: “dirty pole dance stoner blues rock” en benoemt dat ze uit Madagascar afkomstig is. In 2011 werd de band opgericht door zangeres/gitarist Medina Rekic en drummer Hansjörg Loferer, ofwel Lofi. Omdat Witchdriver op het drumstel van White Miles heeft gespeeld is het podium in een mum van tijd omgebouwd. De band gaat handig om met de beperkingen van een duo; drummer Hansjörg beroert zijn trommels met dubbele energie en spring-in-het-veld Medina rent op en neer tussen de drumkit en de microfoon zodat de show niet snel verveelt. De liedjes van de White Miles hebben live het meeste weg van stoner, gespeeld en gezongen met een punk attitude. Hoogtepunt van de show is ‘Fake Smile’ waarin alles samen lijkt te vallen: energiek drumwerk, een fijne riff en de pure energie van zangeres Medina.

Truckfighters is een trio uit Zweden dat in 2001 is opgericht door zanger en bassist Oskar ‘Ozo’ Cedermalm en gitarist Niklas ‘Dango’ Källgren. Sinds de oprichting heeft de band een hele lijst aan drummers versleten totdat huidige drummer Andre ‘Poncho’ Kvarnström zich aandiende. Als je naar de muziek van de Truckfighters luistert, waan je je in de hitte van de Californische woestijn in plaats van de kou van het hoge noorden. Gitarist ‘Dango’ ziet wel overeenkomsten: “But there is a wilderness there, so I think we share something with people who make music in desert landscapes: we both do it in places where there aren’t many people around. Maybe that’s why we can tap into those sounds. You can create big empty spaces in music whether you are in the California desert or whether you are in Sweden.” De band mag niet de minsten tot haar fans rekenen: Josh Homme (daar is-ie weer) noemt Truckfighters zelfs, onder invloed of niet: “The best band that’s ever existed”.

Dat Truckfighters de onbetwiste hoofdact van de avond is, maakt de band tijdens de opener meteen duidelijk. De riffs zijn harder en fuzzier, de drums klappen harder en de bas bromt dreigender dan wat we eerder deze avond hebben gezien. De mannen van Truckfighters spelen met tomeloze energie; drummer Poncho slaat zijn drumkit bijna doormidden en vooral gitarist Dango springt continu het podium rond, trekt maffe gezichten en zweept het publiek op zonder ook maar een noot te missen. De band heeft met vier albums op zak materiaal te over en toch krijgen we deze avond maar negen (overwegend uitgerekte) nummers te horen. De briljante uitvoering van 'Desert Cruiser' van minstens een kwartier is hiervan het absolute hoogtepunt. Het publiek vindt het prachtig en kan door de onweerstaanbare grooves niet stil blijven staan. Bij eerdere shows dit jaar, zoals op de Zwarte Cross, was de sfeer meer opzwepend en veranderde de hele zaal in één kolkende moshpit, maar de show in de Effenaar laat de meer groovende en muzikale kant van de band zien. En die is minstens even indrukwekkend.

Gezien: Truckfighters met support-acts Witchrider en White Miles, op 14 oktober 2014, in de Effenaar.