Naked Song 2014: Eels rekt grenzen van perfectie moeiteloos op

‘E’ & Co. blijven zichzelf vernieuwen en beleven finest hour op Naked Song

Tekst: Thijs Portz / Fotografie: Hanneke Wetzer ,

Naked Song kent dit jaar een primeur. Naast een kaartje voor de reguliere, bepaald niet misselijke line-up, kunnen de bezoekers tegen een meerprijs het ‘plusconcert’ van Eels bezoeken. Het blijkt een gouden greep; zowel festival als Eels verkochten uit. En dat ondanks het feit dat de band rond zanger en tragische cultheld Mark Oliver Everett al twee keer eerder in het Muziekgebouw stond. Wellicht heeft de wederom massale interesse te maken met de vele gezichten van de band. Zo trad hij al op als harde, in witte overalls gehulde rockband, als whiskey drinkende crooner met strijkorkest en alleen met zijn muzikale linkerhand en multi-instrumentalist The Chet.

CONCERT
Eels, tijdens Naked Song in het muziekgebouw, op 28 juni 2014.

DE ACT
Dat was vooraf dus een grote vraag, zeker gezien de recente output van de band. In 2010 bracht Eels het thematisch zware ‘End Times’. Vrij kort daarna werd bekend dat E aan een drieluik werkte. Dat werden respectievelijk ‘Tomorrow Morning’, ‘Wonderful Glorious’ en het dit jaar verschenen ‘The Cautionary Tales Of Mark Oliver Everett’. Op deze laatste plaat lijkt E eindelijk af te rekenen met zijn demonen. Na een zware tijd die muzikaal gezien vooral in het teken stond van het verwerken van een verbroken relatie, is er weer ruimte om vooruit te kijken. Nummers als ‘Where I’m Going’ en ‘Where I’m From’, met de prachtige zin ‘Let’s have a drink to everything that we went through, it wasn’t always so bad’ duiden op een nieuwe start voor de zanger.

Bij binnenkomst van de grote zaal straalt het hernieuwde positivisme van alles uit. Het decor, zwart doek met gloeilampen, is werkelijk oogstrelend. De band staat stijlvol en uiteraard in pak aan de zijkant van het podium opgesteld. ‘E’ vormt het stralende middelpunt en wordt aan de andere zijde geflankeerd door Knuckles, de drummer die ook van het ‘glockenspiel a soft rocking spiel’ maakt, aldus ‘E’. Everett wisselt gedurende het hele optreden af tussen gitaar, zang en piano en ook de overige muzikanten bespelen een keur aan instrumenten die er samen voor zorgen dat de voor Eels zo kenmerkende geluiden geen moment vergeten worden.
 
HET NUMMER
Geen beginnen aan. Tijdens het optreden van vanavond blijkt eens te meer over hoeveel goede nummers Eels beschikt. Daarnaast lukt het de band zichzelf andermaal te vernieuwen. Elk nummer van de imposante setlist krijgt een alternatieve uitvoering. Zo worden ‘My Timing Is Off’ en ‘Last Stop: This Town’ volledig uitgekleed, terwijl ‘It’s A Motherfucker’ een briljante trompetsolo meekrijgt.
 
Als er toch een nummer genoemd moet worden, gaat de absolute hoofdprijs van de avond naar het tot tranen toe roerende en niet kapot te krijgen ‘Grace Kelly Blues’. Dat wordt meteen na een hilarisch voorstelrondje gespeeld en zorgt ervoor dat de schaterlach in de zaal verstomt tot een volledig stilzwijgen. Veel beter dan dit wordt het simpelweg niet. Of het moet de Elvis-cover ‘I Can’t Help Falling In Love With You’ zijn, waarvoor zelfs Knuckles de zanger applaus geeft.

HET MOMENT
Veel te snel geeft ‘E’ aan dat de koek op is. Na symbolische afsluiter ‘Where I’m Going’ barst de zaal uit zijn voegen en geeft de band een staande ovatie. Het geeft Everett vleugels en hij besluit de liefde van de zaal te beantwoorden. ‘Come give me a hug’ roept hij, waarna hij het podium afstormt om de hele zaal een knuffel te gaan geven. Vervolgens geeft hij zijn bandmaten een knuffel, speelt de toegift van zijn leven met twee covers en ontvangt een tweede ovationeel applaus. 
 

 HET PUBLIEK
…voelt aan alles dat het een magische avond bijwoont. De set bestaat uit louter hits en daarnaast toont Everett zich een entertainer pur sang. Met gevoel voor zelfspot, liefde en dankbaarheid stuwt hij niet alleen zichzelf, maar ook zijn band en het publiek naar ongekende hoogte. Hoe goed de programmering van Naked Song dit jaar ook is, het publiek dat het extra ticket kocht, is spekkoper.

HET OORDEEL
Eels bezorgt zichzelf en zijn publiek vanavond een memorabele avond. Een avond waarop alles klopt. De setlist pikt de hoogtepunten uit de complete discografie, het geluid is om je vingers bij af te likken en de band speelt vlekkeloos. Tel daar de aankleding van het podium bij op, en het feest is compleet. Eels verraste in het verleden al vaker en dat het een goede live-act is, was al lang bekend, maar wat de band vanavond presteert, gaat vele malen verder. De laatste woorden van eerdergenoemd 'Grace Kelly Blues' luiden 'I think you know I'll be OK'. Het is een geruststellende gedachte dat Eels in goede tijden in staat is buitengewone optredens te geven.