Als om de hernieuwde oude aanpak kracht bij te zetten, begint ‘Any Other Way’ met het geluid van een taperecorder. Opener ‘Garrulous’ is een simpele rocker die het vermoeden wekt dat de band in zijn intenties slaagt: ongecompliceerde rock maken. Ook op het verdere eerste deel van het album valt weinig aan te merken. Het is allemaal niet bijster verheffend of vernieuwend, maar het materiaal van LEFT zit zoals altijd gelikt en geramd in elkaar en is piekfijn geproduceerd door Toon de Quant. Vooral het basgeluid, vol en zompig, zit goed in de mix.
Het zwaartepunt van ‘Any Other Way’ ligt vrijwel meteen aan het begin van de plaat. Waar de eerste drie nummers kunnen rekenen op rustig hoofdwiegen, komt LEFT voor het eerst echt binnen met ‘Out There’. Het nummer wijkt wat af van de standaard rock waar LEFT patent op heeft en neigt meer naar de beladen post-hardcore van bands als Face Tomorrow. Een stijlbreuk die goed uitpakt: ‘Out There’ krijgt een voor LEFT begrippen lang intro mee, klinkt lekker onheilspellend en herbergt een spanning die in de voorgaande nummers node wordt gemist.
De sterke lijn wordt schijnbaar moeiteloos doorgetrokken in ‘Amazed’, een pure hit die in de high rotation van 3FM niet zou misstaan. Tekstueel heeft het allemaal weinig om het lijf, maar het refrein is zo groots en pakkend dat dat weinig uitmaakt. Ook het daaropvolgende ‘Cut Right Through Me’, waarin LEFT het wat rustiger aan doet, kan zich meten met het beste materiaal van de band. Dat het trio het voor elkaar krijgt drie zulke goede, maar onderling afwijkende nummers op plaat te zetten, wekt hoge verwachtingen voor de rest van ‘Any Other Way’.
Na het matige ‘Get Em’ volgt het instrumentale ‘Vortex’ waarin de band zijn eigen grenzen wederom overstijgt. Het nummer klinkt als een mix van niet gebruikte ideeën en schetsen maar pakt wonderbaarlijk goed uit. Dat het allemaal wat logger en gruiziger klinkt dan het bekende en gepolijste geluid van LEFT, verhoogt de muzikale vreugde alleen maar. En hoe ironisch ook, het experiment vormt met gemak het hoogtepunt van de plaat en luidt een keerpunt in op ‘Any Other Way’.
De sterke lijn wordt schijnbaar moeiteloos doorgetrokken in ‘Amazed’, een pure hit die in de high rotation van 3FM niet zou misstaan. Tekstueel heeft het allemaal weinig om het lijf, maar het refrein is zo groots en pakkend dat dat weinig uitmaakt. Ook het daaropvolgende ‘Cut Right Through Me’, waarin LEFT het wat rustiger aan doet, kan zich meten met het beste materiaal van de band. Dat het trio het voor elkaar krijgt drie zulke goede, maar onderling afwijkende nummers op plaat te zetten, wekt hoge verwachtingen voor de rest van ‘Any Other Way’.
Na het matige ‘Get Em’ volgt het instrumentale ‘Vortex’ waarin de band zijn eigen grenzen wederom overstijgt. Het nummer klinkt als een mix van niet gebruikte ideeën en schetsen maar pakt wonderbaarlijk goed uit. Dat het allemaal wat logger en gruiziger klinkt dan het bekende en gepolijste geluid van LEFT, verhoogt de muzikale vreugde alleen maar. En hoe ironisch ook, het experiment vormt met gemak het hoogtepunt van de plaat en luidt een keerpunt in op ‘Any Other Way’.