Albumrecensie: LEFT – Any Other Way

‘Terug naar de basis’ levert wisselvallig album op

Thijs Portz ,

Hoewel het Eindhovense LEFT een imposante staat van dienst heeft, wil het met de muzikale carrière van de drie power-rockers maar niet echt vlotten. De band wordt alom beschouwd als een bijzonder goede en energieke live-act en maakt het soort muziek waarvoor doorgaans hele volksstammen warmlopen. Om de beoogde ‘world domination’ uit de omschrijving op de website toch te realiseren, besloot de band terug naar de muzikale basis te gaan. Toeters en bellen gingen overboord en in slechts drie dagen — en op 24 sporen — werd ‘Any Other Way’ opgenomen. Grote vraag is of de ‘less is more’-methode LEFT eindelijk de grote doorbraak gaat brengen. Wie de vraag stelt, beantwoordt hem.

Pre Vortex

Als om de hernieuwde oude aanpak kracht bij te zetten, begint ‘Any Other Way’ met het geluid van een taperecorder. Opener ‘Garrulous’ is een simpele rocker die het vermoeden wekt dat de band in zijn intenties slaagt: ongecompliceerde rock maken. Ook op het verdere eerste deel van het album valt weinig aan te merken. Het is allemaal niet bijster verheffend of vernieuwend, maar het materiaal van LEFT zit zoals altijd gelikt en geramd in elkaar en is piekfijn geproduceerd door Toon de Quant. Vooral het basgeluid, vol en zompig, zit goed in de mix.
 
Het zwaartepunt van ‘Any Other Way’ ligt vrijwel meteen aan het begin van de plaat. Waar de eerste drie nummers kunnen rekenen op rustig hoofdwiegen, komt LEFT voor het eerst echt binnen met ‘Out There’. Het nummer wijkt wat af van de standaard rock waar LEFT patent op heeft en neigt meer naar de beladen post-hardcore van bands als Face Tomorrow. Een stijlbreuk die goed uitpakt: ‘Out There’ krijgt een voor LEFT begrippen lang intro mee, klinkt lekker onheilspellend en herbergt een spanning die in de voorgaande nummers node wordt gemist.

De sterke lijn wordt schijnbaar moeiteloos doorgetrokken in ‘Amazed’, een pure hit die in de high rotation van 3FM niet zou misstaan. Tekstueel heeft het allemaal weinig om het lijf, maar het refrein is zo groots en pakkend dat dat weinig uitmaakt. Ook het daaropvolgende ‘Cut Right Through Me’, waarin LEFT het wat rustiger aan doet, kan zich meten met het beste materiaal van de band. Dat het trio het voor elkaar krijgt drie zulke goede, maar onderling afwijkende nummers op plaat te zetten, wekt hoge verwachtingen voor de rest van ‘Any Other Way’.

Na het matige ‘Get Em’ volgt het instrumentale ‘Vortex’ waarin de band zijn eigen grenzen wederom overstijgt. Het nummer klinkt als een mix van niet gebruikte ideeën en schetsen maar pakt wonderbaarlijk goed uit. Dat het allemaal wat logger en gruiziger klinkt dan het bekende en gepolijste geluid van LEFT, verhoogt de muzikale vreugde alleen maar. En hoe ironisch ook, het experiment vormt met gemak het hoogtepunt van de plaat en luidt een keerpunt in op ‘Any Other Way’.
 

Post Vortex

Want hoe goed het eerste gedeelte van de plaat is, zo matig is het laatste deel. De kaalslag die plaatsvindt, is bijna verontrustend. LEFT lijkt al zijn energie verspeeld te hebben en, belangrijker nog, niet meer over goede ideeën te beschikken. ‘Save The Day’ begint nog wel met een vette punkriff maar verandert al snel in een flauwe rocker die bol staat van de clichés. Ook in de drie daaropvolgende nummers weet LEFT niet meer te overtuigen. Het ontbreekt de band simpelweg aan sterke refreinen en het brugklasniveau van de teksten begint langzamerhand tenenkrommend te worden, met ‘Anti-Real-Life-Club’ als absoluut dieptepunt: “Welcome to my world of make-believe. A castle made of clouds and dreams, up in the sky. Nothing’s wrong as long as I am king, all hands waving as I’m passing by…”
Zelfs de Buckley-esque afsluiter ‘Soothing Words’, die ontaardt in een vreemde en geforceerde hardcore-climax, brengt geen redding meer. 
 
Na drie kwartier is ‘Any Other Way’ afgelopen en is het tijd om de balans op te maken. Een vertwijfelde balans, want hoe deze plaat als geheel te duiden? Vreemd genoeg is LEFT op zijn best als het de grenzen opzoekt en de geijkte stadionrock loslaat. Wat meer focus en misschien ook wel zelfkritiek, hadden LEFT kunnen doen besluiten een EP uit te brengen. Met zes of zeven nummers was het eindoordeel beslist anders geweest en was er sprake geweest van een Eindhovense release van formaat. In het geval van ‘Any Other Way’ luidt de conclusie dat LEFT ronduit wisselvallig is en nog even op ‘world domination’ zal moeten wachten.

‘Any Other Way’ is op 31 maart 2014 in eigen beheer verschenen en verkrijgbaar via de website van de band en iTunes. Later dit jaar wordt het album nog uitgebracht op vinyl bij Lighttown Fidelity.