HET CONCERT
Douglas Dare, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 7 februari 2014.
DE ACT
Sommige platenlabels staan steevast garant voor kwaliteit. Op het lijstje kwaliteitslabels staan ondermeer Sub Pop, Matador en Warp, maar daar mag wat ons betreft ook het Britse Erased Tapes aan toegevoegd worden. Al jaren brengt deze onafhankelijke platenmaatschappij neo-klassiek werk van Cross-Linx-artiesten als Nils Frahm, Ólafur Arnalds en Peter Broderick uit, maar sinds kort heeft het label een nieuw snoepje: Douglas Dare. De 22-jarige Engelsman is zoon van een pianoleraar en zelf – je voelt hem wellicht al aankomen – een singer-songwriter die veelvoudig gebruik maakt van de charmes van... zijn piano! Eind vorig jaar verscheen zijn eerste EP 'Seven Hours' met daarop vier fraaie liedjes. We horen, zoals je zou verwachten, veel verstilde pianoklanken die hand in hand gaan met spaarzame beats en de emotioneel beladen zang van Dare die bij vlagen doet denken aan het flamboyante geluid van Rufus Wainwright.
HET NUMMER
Dat zijn er vanavond twee. Single 'Lungful' en het meer terughoudendere 'Seven Hours' springen er boven uit. Wat een mooie liedjes en wat goed uitgevoerd. Dare klinkt soms behoorlijk extravagant en schiet van het ene emotionele uiterste in het andere, maar in deze nummers niks van dit alles. Het maakt van Douglas Dare zowaar een belofte.
Cross-Linx 2014: De emotionele wervelwind die Douglas Dare heet
Potentiële topartiest verzorgt romantisch en melodramatisch optreden
"Hello, you're the early birds of the festival!" grinnikt Douglas Dare enigszins verbaasd bij aanvang van het optreden in de open zaal. Echt vol is het nog niet, maar er zijn genoeg redenen om Dare te gaan bekijken. Zo bracht hij onlangs zijn fraaie debuut-EP 'Seven Hours' uit en stond hij in het voorprogramma van Ólafur Arnalds. Aan hem de eer om Cross-Linx 2014 openen.
HET MOMENT
Douglas Dare heeft een drummer bij zich die de muziek een elektronisch en modern jasje meegeeft, maar wanneer Dare alleen achterblijft om een aantal liedjes solo te spelen blijkt hij op zijn best. De emotionele achtbaan gaat minder over de kop en het geheel is een flink stuk kleiner. Het moment laat zich vandaag omschrijven als schaamteloos romantisch.
OOK OPMERKELIJK
De meegenomen drummer is op zijn zachts gezegd "ook opmerkelijk" te noemen. Hij is erg in zichzelf gekeerd en gaat volledig op in zijn half elektronische drumspel. Daarbij passeert een heel pallet aan gekke bekken en markante gezichten. Een frappant gezicht. Maar het tot in de puntjes uitgemeten spel klinkt goed en biedt de nodige afwisseling met het eentonige materiaal van Dare.
HET PUBLIEK
Het is nog niet bepaald vol en gedurende het optreden wordt de kleine zaal van het Muziekgebouw alleen maar leger omdat eerste headliner Ólafur Arnalds zijn opwachting maakt. Desalniettemin lijkt het aanwezige publiek flink te genieten. Met de ogen dicht, in de armen van een geliefde of ontspannen achteroverleunend in hun stoel.
HET OORDEEL
Douglas Dare is een potentiële topartiest. Sterk materiaal en muzikaal talent zijn alvast daar. Toch is er nog een redelijk lange weg te gaan. De muziek klinkt behoorlijk melodramatisch en gaat daardoor geregeld even over de top. Maar de mooie momenten zijn er ook genoeg. Laten we ze koesteren en uitkijken naar het debuut in mei.