In het voorprogramma staat Supernova, een Utrechtse band met Eindhovense connecties. Om de twee maanden zet het kwartet rondom Bas en Remco van de Looy twee liedjes online, die telkens met een andere producer worden opgenomen. Daar zit de Eindhovense link: voor hun tweede release werd Joep van Son (NIKOO, The Sugarettes) gestrikt. De invloeden van de band liggen in de gitaarmuziek van de jaren 90. Denk Pavement en Pixies met Elliott Smith en Stephen Malkmus op zang.
Small Supernova speelt overtuigend en de lo-fi liedjes klinken afwisselend genoeg om een set van acht nummers te boeien. De band heeft de gave om mooie gitaar-melodieën te combineren met aanstekelijke refreintjes, die makkelijk weg luisteren. Het rustige 'Colours' is een pareltje en setafsluiter 'Spaceboy' is een uptempo rocknummer, dat een goed gespeeld en lang outro meekrijgt. Minpuntje is dat de band op sommige momenten een eigen geluid mist, maar Small Supernova heeft de potentie om in indie-kringen een stuk groter te worden.
Stoïcijns Dinosaur Jr. drukt op snooze...
... en wordt te laat wakker in de Effenaar
Volgend jaar bestaat Dinosaur Jr. 30 jaar. In 1984 werd de band opgericht door J Mascis en Lou Barlow. Al snel completeerde drummer Murph de Amerikaanse band en werden er grote successen geboekt, hetgeen ertoe leidde dat de band vaak in één adem wordt genoemd met Pixies, Nirvana en Sonic Youth. In 1997 was de koek even op, maar in 2005 kwam de band weer bij elkaar voor de befaamde reünie-tour. De band is zojuist begonnen aan een tweede wereldtournee rondom nieuwe plaat 'I Bet On Sky', waarbij de Effenaar als enige Nederlandse club wordt aangedaan.
Small Supernova
Dinosaur Jr.
De band speelt vanavond op hoog volume, maar wel op een mooie manier. De reguliere set kent geen echte hoogte- of dieptepunten, wat de vaart uit het optreden haalt. Het trio speelt goed, maar wijkt nauwelijks af van de studioversies van de nummers. Op plaat imposante nummers als 'The Wagon', 'Freak Scene' en 'Swan' maken daardoor niet de verwachte indruk. Lou Barlow is de sfeermaker en de enige beweeglijke van het stel, maar hij lijkt er niet helemaal bij vanavond. Hij zingt regelmatig langs de microfoon of uit de maat. Maar zingen kan hij wel. In 'Rude' neemt hij de leadvocalen op zich waarin hij bewijst dat hij eigenlijk een beter zanger is dan Mascis.
Helaas is er op het podium geen enkele interactie. Mascis en Barlow zijn een beetje de Noel en Liam Gallagher van Amerika; de twee kunnen niet zonder maar ook niet met elkaar. Live vult het duo elkaar goed aan. Barlow's basgitaar hangt tot op zijn knieën en hij bespeelt deze alsof het een gitaar is. Gitaarvirtuoos Mascis gaat daar vervolgens overheen met zijn indrukwekkende solo's, die hij uit zijn mouw schudt alsof het niets is. Drummer Murph functioneert als neutraal middelpunt.
In de toegift komt de band eindelijk op stoom. In 'Budge' gaan de remmen los en Cure-cover 'Just Like Heaven' (door Robert Smith uitgeroepen tot beste Cure-cover ooit) heeft de juiste sfeer om het optreden af te sluiten. Toch verlaat het gros van het publiek de Effenaar met gemengde gevoelens. Waarom niet het sensationele 'I Don't Wanna Go There'? Of doorgaans vaste prik 'Sludgefeast'? Het is vanavond de nostalgie die spreekt. Het publiek krijgt precies wat het hoort te krijgen, maar verder niks extra's. Van een band die zijn stempel op de gitaarmuziek heeft gedrukt mag je eigenlijk meer verwachten.
Gezien Dinosaur Jr. en Small Supernova, op 5 september 2013, in de Effenaar.