De zaal is al aardig gevuld wanneer Baker rond 21.00 uur samen met zijn begeleidingsband bestaande uit Carrie Elkin en Chip Dolan het podium betreedt. Direct volgt het eerste hoogtepunt van de avond, wanneer Baker samen met Elkin de song ‘Palestine’ inzet. Het rauwe, rasperige stemgeluid van Baker contrasteert prima met de warme, hoge vocalen van Elkin. Door zijn doofheid aan één oor (ten gevolge van een aanslag die hij ternauwernood overleefde) heeft Baker een stemgeluid dat voor menig luisteraar uit duizenden herkenbaar is. 

Met parels als ‘White Heat’ en ‘Button By Button’, beiden afkomstig van zijn nieuwste album, vervolgt hij de set. En passant deelt hij nog een compliment uit aan de geluidsdame van Meneer Frits. Het is inderdaad zo dat het geluid vanavond uitstekend in orde is, zoals we bij Meneer Frits en het Muziekgebouw wel gewend zijn.
 

Als toegift volgen ‘Truale’ en ‘Pretty World’, waarbij Baker nog grapt dat er mensen zijn die morgen moeten werken en dat het bezoeken van zijn optreden wat hem betreft wel een gegronde reden is om thuis te blijven. ‘Pretty World’ is opnieuw een voorbeeld van een song die in al zijn eenvoud prachtig is: het leven op deze aardbol is mooi en we mogen blij zijn dat we daar deel van uitmaken.

 

Als Baker, Elkin en Dolan even na elven het podium verlaten, is het duidelijk dat we een memorabel optreden gezien hebben. Ad van Meurs is er met Sam Baker wederom in geslaagd een internationale topartiest naar Eindhoven te halen. 

Gezien: Sam Baker, 16 september 2013, in Meneer Frits.