Driemaal is geen scheepsrecht voor My Bloody Valentine in Effenaar

Legendarische band maakt twijfelachtige indruk met versterker op elf

Daan Krahmer ,

Opeens stond daar op 2 februari 2013 het langverwachte derde album van het Brits-Ierse My Bloody Valentine online. Al 22 jaar wachtte de wereld op een vervolg van de invloedrijke klassieker 'Loveless', en toch leek 'm b v' uit het niets te komen. Het typeert onbetwist bandbrein Kevin Shields. De man trekt zich van niemand iets aan en doet waar hij zelf zin in heeft. Dat is op het moment vooral toeren. Vier jaar na een try-outshow in de Effenaar is deze Shoegaze-band-bij-uitstek terug voor een exclusieve Nederlandse clubshow. Opnieuw in de Effenaar. Deze werd, tot ergernis van velen, tweemaal verzet. Maar driemaal is scheepsrecht in deze; vanavond mag My Bloody Valentine haar spierballen laten zien in een goed gevulde Effenaar.

Dirk Serries' Microphonics

Over uitersten gesproken. Waar My Bloody Valentine in haar loopbaancarrière slechts drie platen uitbracht, verschenen er van de Belgische muzikant Dirk Serries om en nabij de 80. Zowel solo als onder pseudoniem en in samenwerkingsverband brengt hij in hoog tempo voornamelijk ambient-georiënteerde platen uit. Vanavond staat de 45-jarige cultmuzikant met zijn jongste project Microphonics in het voorprogramma. Solo, met enkel zijn gitaar en een hele straat aan effectpedalen laat hij één stuk horen. Het is sfeervolle, filmische en bij vlagen spookachtige muziek die bezield gebracht wordt. Serries werkt herhaaldelijk van klein naar een climax. Spannend is het zeker, maar het optreden mist net wat variatie waardoor verveling op de loer ligt. NB Helaas zijn er geen foto's van Dirk Serries' Micophonics. NB De aanwezige fotograaf van 3voor12/Eindhoven kreeg, net als alle andere fotografen, vooraf te horen geen foto's te mogen maken vanavond. Onze schrijver maakte vanuit het publiek gelukkig wel stiekem een paar foto's van de hoofdact.

Een dag geleden, in Brussel, mocht My Bloody Valentine niet boven de (wettelijke) volumegrens spelen. Kevin Shields was hier niet blij mee, maar in Eindhoven mag de versterker wel op elf. Sterker nog, om dat mogelijk te maken heeft de Effenaar extra vermogen ingehuurd. Bijgestaan door een groot projectiescherm is de start van het concert veelbelovend. Met 'I Only Said' maakt de band een overweldigende indruk door 'slechts' zijn muziek te spelen. Het publiek krijgt direct een adrenalineboost van jewelste. De nadruk van de set ligt met zes nummer op het materiaal van 'Loveless', maar ook nieuwelingen van 'm b v' als 'New You' en 'Only Tomorrow' passen moeiteloos tussen het oude materiaal. Het zegt wat over de kwaliteit van het nieuwe materiaal, dat vanavond op een overtuigende manier gepresenteerd wordt aan het Eindhovense publiek. 
 
Gedurende het concert wordt langzaam het volume opgeschroefd tot een grensoverschrijdende climax. Die vindt traditiegetrouw plaats in het beruchte 'Holocaust' gedeelte, in de brug tijdens het slotnummer 'You Made Me Realise'. Hierin creëert de band een orkaan van geluid die je broekspijpen doet wapperen. Het voegt zeker iets toe aan de beleving van een concert van My Bloody Valentine, maar het heeft ook een keerzijde: de vocalen van Shields en vocaliste Bilinda Butcher verzuipen grotendeels in de mix en zijn heel de avond nauwelijks verstaanbaar. Liedjes als het semi-akoestisch gebrachte 'Cigarette In Your Bed', 'Thorn' en 'When You Sleep' komen live dan ook slecht over. Het gemis van de zoete vocalen van Shields en Butcher wordt de nummers (voor het oor instrumentaal uitgevoerd) fataal. Het is vooral het harmonieuze gitaargeweld dat vanavond alle aandacht opeist. Soms overweldigend als in 'Loveless'-opener 'Only Shallow' en 'Honey Power' van de 'Tremolo' EP, maar soms ook rommelig en wat routineus gebracht.
 
Van publieksparticipatie tijdens het concert is geen sprake. We moeten het doen met een enkele "hello" van Shields bij opkomst. Zelfs wanneer het publiek uitzinnig "we love you!" of "louder!" joelt, kan er geen glimlachje van de in zichzelf gekeerde frontman af. Meer nog dan Shields lijkt Butcher gedurende het concert op een levend standbeeld. Bassiste Debbie Googe is de beweeglijkste van het stel en drummer Colm Ó Cíosóig lijkt er vanavond als enige echt zin in te hebben. Het is een bizar schouwspel. My Bloody Valentine geeft niet het legendarische concert waar velen op hadden gehoopt. Soms speelt de band ronduit twijfelachtig, op andere momenten weten ze te overrompelen door simpelweg hun muziek hard te spelen. Een magere voldoende voor deze evengoed memorabele avond. Met de versterker op elf.

Gezien: My Bloody Valentine en Dirk Serries' Microphonics, op 4 september 2013, in de Effenaar.