Voor het podium een zwart gordijn, op de voorgrond niet meer dan een stagepiano en een microfoon. Matt Simons, 26 jaar, bracht vorig jaar zijn debuutalbum ‘Pieces’ uit, scoorde een monsterhit dankzij GTST en zit nu hier. Alleen, voor een fabriekshal vol mensen die komen voor Joe Cocker. Zijn merkbare zenuwen zijn dus begrijpelijk: hij als beginneling in het voorprogramma van een ‘ouwe rot in het vak’, enkel gewapend met piano en stem. Het is jammer dat Simons geen band bij zich heeft. Het digitale geluid van zijn piano klinkt schel en kaal, wordt nergens aangevuld.
Simons’ soul / popachtige stijl klinkt bekend in de oren, makkelijk luistervoer voor een groot, volgzaam publiek dat niet op verrassingen zit te wachten. Zijn weinig verrassende interpretatie van Otis Redding’s ‘Dock Of The Bay’ krijgt het publiek even aan het meezingen en met zijn hit ‘With You’ sluit hij zijn half uurtje af. Langer had ook niet gehoeven, daar was het aanbod te eenzijdig voor. Maar het publiek is coulant, vindt hem dapper en zwaait hem uit met een warm en welgemeend applaus. De verpletterende indruk die Cocker op zijn leeftijd met zijn debuut maakte, is bij Simons bij lange na niet te vinden.
Maar, zoals hij zelf aangeeft, zijn CD is wellicht “a nice present for your teenage kids...”