De avond wordt opgewarmd, voor zover dat nodig is met die heerlijke temperaturen, door Vox Von Braun. De band uit Groningen is afgereisd naar Eindhoven om zijn hypnotiserende sound ten gehore te brengen en dat doet ze bijzonder mooi. De hoofden gaan al zoetjes op en neer op de dreunende muziek met diep ploegende basklanken. De band is zo ritmisch als een metronoom maar blijft op het podium wat statisch. Vergelijkingen met zowel The Jesus & Mary Chain en Black Rebel Motorcycle Club worden niet ten onrechte gemaakt: galmende, gelaagde shoegaze om lekker in weg te zinken.
Zomerse gevoelens met The Fresh & Onlys in Area 51
“Dat was een leuk bandje, zelfs de hond vond het leuk…”
Het programmeren van The Fresh & Onlys had niet op een beter moment kunnen gebeuren. De warmte heeft zijn langverwachte intrede gedaan in Nederland en de zonnige indie van de uit San Fransisco afkomstige band past hier perfect bij. De band heeft inmiddels zijn vijfde album uit en laat in het gehele oeuvre allerlei stijlen de revue passeren. Een combinatie van onder andere sixties psychedelica pop met moderne garage doet vanavond Area 51 aan.
Vox Von Braun
The Fresh & Onlys
Als de set van Vox Von Braun eindigt in een langzaam imploderende climax van al die geluidsgolven, is het even wachten op The Fresh & Onlys. Vandaag is het zomer, dat is te voelen in de zaal van Area51. Daar passen The Fresh & Onlys natuurlijk prima in met hun eclectische ‘zonnestraalpop’. De eerste indruk is dat het gezelschap heel nerveus óf onder invloed is, maar al snel blijkt dat gewoon bij deze band te horen. De set wordt geopend met een licht stukje sixtiespop, dat wat zoet en luchtig overkomt. De band gaat aan het werk, terwijl frontman Tim Cohen met een glazige blik de zaal in tuurt.
De muziek is stevig maar blijft gemoedelijk, nergens uitspattingen of knallende momenten. Er zit iets looms in het geluid van deze mannen, wat opgevuld wordt door stevige gitaarpartijen. Daardoor krijgt het geheel wat meer body. Tussen de nummers door brabbelt Cohen wat over koetjes en kalfjes. Als het publiek roept om meer nummers, kijkt hij verward richting de zaal en sluit zijn verhaal af met “We’ll talk about it later…” De nummers zijn als een muzikale tijdreis, waarbij alles op één hoop beland is. De songs doen denken aan de Beach Boys en Chris Isaak in hun luchtigheid. Her en der zit wat surfmuziek verstopt in de nummers die tussen pop en garagerock in vallen. Ook iets van invloeden van The Smiths en The Cure is te horen.
Hitjes als ‘Presence Of Mind’ en ‘Yes Or No’ doen het goed bij het publiek dat verder niet echt reageert. De glimlach op de gezichten verraadt echter genoeg. Ondanks de ontspannen uitstraling speelt de band strak; de heren lijken elkaar perfect aan te voelen. Er zit een flinke scheut psychedelica in het geluid van The Fresh & Onlys verweven, maar nooit schiet de band buiten de banen van het eigen geluid. De podiumpresentatie is niet spectaculair, maar past bij de sfeer die in de zaal hangt: ontspannen en gemoedelijk, zoals Tim Cohen die het publiek regelmatig om meningen vraagt en met bedankjes strooit. Bij het verlaten van de zaal zegt een vrouw met haar hond aan de lijn: “Dat was een leuk bandje, zelfs de hond vond het leuk!”. Iedereen de zomer in zijn bol, met de Fresh & Onlys als soundtrack.
Gezien: The Fresh & Onlys & Vox Von Braun, op 8 juni 2013, in Area51