HET CONCERT
Wolf Alice, Effenaar grote zaal, Hit The City 2013, 3 november 2013.
DE ACT
Ellie Roswell begon haar muzikale carrière in 2010 met het schrijven van lieve folkliedjes. Maar deze werden naar eigen zeggen zo ontzettend vaak met Laura Marling vergeleken dat Roswell het over een andere boeg gooide. Met de toevoeging van drie bandleden was de groep Wolf Alice een feit. Het Engelse kwartet is nog niet zo lang bezig maar wist wel al een plaatsje op Best Kept Secret en London Calling (dat tevens ook weer werd afgezegd) te bemachtigen. Begin oktober verscheen de goed ontvangen debuut-EP, met vier liedjes en een naakte vrouw op de hoes.
HET NUMMER
Dat zou eigenlijk één van de singles moeten zijn. ‘Blush’ en ‘Bross’ klinken op plaat goed en in vergelijking met ander materiaal van Wolf Alice vrij ingetogen en gevoelig. Een soort kruising tussen the XX en Goldfrapp. Kwalitatief sterke liedjes, zeker. Maar live worden ze vanavond twijfelachtig gebracht. Niet op de laatste plaats door het slordige samenspel en wat geluidsproblemen. Zo knarst en piept de versterker van de basgitaar behoorlijk en staat de gitaar van de gitarist simpelweg te hard.
HTC13: Jetlag en geluidsproblemen breken Wolf Alice op
Maar potentie en wil zijn aanwezig
Huh? Er schaalt een kreet van verbazing door de verkleinde grote zaal van de Effenaar. Is dit de dochter van de zangeres van Wolf Alice ofzo? Nee, niets is minder waar. Dit kleine, fragiele en schattige meisje ís Ellie Roswell herself. Frontvrouw van het Britse hypebandje Wolf Alice. Slecht twintig lentes oud, maar je zou haar er vijftien geven. Het is maar moeilijk te rijmen met dat soms harde grunge-geluid. Maar stoer, dat is ze zeker. Wolf Alice dus. All the way from England.
HET MOMENT
De opkomst. Mensen die de muziek van de band niet kennen lijken aangenaam verrast door het soms stevig rockende en punky geluid. Een soort lichtvoetige versie van Nirvana. Door de Britse media vaak omschreven als: “het liefdeskind van folk en grunge.” Daar zit wat in, de opening is in ieder geval wat je noemt: in your face.
OOK OPMERKELIJK
Wolf Alice komt net uit Hong Kong en heeft daardoor een jetlag. Erg scherp klinken ze vandaag dan ook niet. Daarnaast wordt er wel heel vaak benadrukt dat de band uit Engeland en/of Londen komt. De boodschap is na een keer wel duidelijk.
HET PUBLIEK
Dat is aanvankelijk wat terughoudend en eigenlijk nergens overstuur. Wat doe je dan? Juist. Je verlaat de zaal vroegtijdig om naar de volgende band te gaan kijken óf je neemt eens rustig de tijd om de festivaldag of de aankomende werkweek door te nemen met vrienden of kennissen. Normaal zijn we hier fel op tegen, maar voor deze keer zien we het even door de vingers. Tegen elk goed nummer staat vanavond namelijk wel een matige en de ene toffe gitaarsolo wordt afgewisseld met een twijfelachtige. Het is dan ook best lastig om je aandacht er bij deze set te houden.
HET OORDEEL
Echt een puik optreden geeft Wolf Alice vanavond niet. Dat is jammer, want de wil en gunfactor zijn wel degelijk aanwezig. Het studiomateriaal van dit kwartet is sterk, maar het optreden komt vanavond maar moeilijk van de grond. Ach, we geven Wolf Alice het voordeel van de twijfel. De band kampt met geluidsproblemen en een jetlag. Bovendien is dit gezelschap nog piepjong en moeten ze waarschijnlijk nog rijpen. Het kan allemaal goed komen. Maar op één voorwaarde: de band moet dan wel dat beetje extra geven dat vanavond achterwege blijft.
De opkomst. Mensen die de muziek van de band niet kennen lijken aangenaam verrast door het soms stevig rockende en punky geluid. Een soort lichtvoetige versie van Nirvana. Door de Britse media vaak omschreven als: “het liefdeskind van folk en grunge.” Daar zit wat in, de opening is in ieder geval wat je noemt: in your face.
OOK OPMERKELIJK
Wolf Alice komt net uit Hong Kong en heeft daardoor een jetlag. Erg scherp klinken ze vandaag dan ook niet. Daarnaast wordt er wel heel vaak benadrukt dat de band uit Engeland en/of Londen komt. De boodschap is na een keer wel duidelijk.
HET PUBLIEK
Dat is aanvankelijk wat terughoudend en eigenlijk nergens overstuur. Wat doe je dan? Juist. Je verlaat de zaal vroegtijdig om naar de volgende band te gaan kijken óf je neemt eens rustig de tijd om de festivaldag of de aankomende werkweek door te nemen met vrienden of kennissen. Normaal zijn we hier fel op tegen, maar voor deze keer zien we het even door de vingers. Tegen elk goed nummer staat vanavond namelijk wel een matige en de ene toffe gitaarsolo wordt afgewisseld met een twijfelachtige. Het is dan ook best lastig om je aandacht er bij deze set te houden.
HET OORDEEL
Echt een puik optreden geeft Wolf Alice vanavond niet. Dat is jammer, want de wil en gunfactor zijn wel degelijk aanwezig. Het studiomateriaal van dit kwartet is sterk, maar het optreden komt vanavond maar moeilijk van de grond. Ach, we geven Wolf Alice het voordeel van de twijfel. De band kampt met geluidsproblemen en een jetlag. Bovendien is dit gezelschap nog piepjong en moeten ze waarschijnlijk nog rijpen. Het kan allemaal goed komen. Maar op één voorwaarde: de band moet dan wel dat beetje extra geven dat vanavond achterwege blijft.