HTC13: The Foreign Resort speelt het kleinste stadionconcert ooit

Grootse en ietwat arrogante Joy Division-kloon is vastbesloten kleine zaal van de Effenaar te veroveren

Tekst: Daan Krahmer / Fotografie: Bianca Stommel ,

Bam. De tweede editie van Hit The City is aan. De band die het festival - in de kleine zaal van de Effenaar - mag openen is er één van het grote gebaar. Het Deense The Foreign Resort is gekomen met een missie: de kleine zaal veroveren en functioneren als eerste hoogtepunt van Hit The City 2013. Aan zelfverzekerdheid geen gebrek, maar de grote vraag luidt op deze vroege zondagmiddag: is die zelfverzekerdheid wel terecht? 3voor12/Eindhoven geeft het antwoord.

HET CONCERT
The Foreign Resort, Effenaar kleine zaal, Hit The City 2013, 3 november 2013.
 
DE ACT
Spierballenrock met een flinke jaren 80-invloed. Doe Joy Divison, The Cure en Nine Inch Nails in de blender, giet er een episch M83-sausje overheen en je hebt deze Deense formatie. Dat leverde vooralsnog twee studioplaten op, waarvan de laatste, ‘Scatterd And Burried’, uit 2012 stamt. Dit jaar verscheen er een nieuwe, flink op synthesizers en elektronische beats leunende, single: ‘Dead End Roads’.
 
HET NUMMER
Het beste nummer dat The Foreign Resort vandaag ten gehore brengt heet ‘Alone’. Het nummer kenmerkt zich door een stevig aangedikt geluid, mooie gitaarmelodieën en sterke zang van frontman Mikkel B. Jokobsen. Het klinkt net iets overweldigender, fijner en smeriger dan de rest.
 
HET MOMENT
Tja. Het moment. Een echte uitschieter is niet aanwezig. Het is alsof we middenin een stadionoptreden zijn beland. Letterlijk middenin. Ondanks dat de band goed op elkaar is ingespeeld ontbreekt het vanmiddag geheel aan enige opbouw in de set. Het optreden eindigt ongeveer zoals het begon waardoor de aandacht na een paar nummers verslapt en de zaal langzaam leegstroomt.
 
OOK OPMERKELIJK
Mikkel B. Jakobsen is wat je noemt een vreemde vogel. De kleine, kalende Deen oogt wat ouder dan de rest van zijn bandmaten en past eigenlijk maar moeilijk in het plaatje van de band. Dat modieuze sjaaltje en die arrogante blik kenmerken zijn verschijning. Zou dit optreden zijn ego gestreeld hebben? Dat is zeer onwaarschijnlijk.
 
HET PUBLIEK
Dat is aan het genieten van koopzondag, zit op een terrasje of kijkt gezellig Feyenoord in de kroeg. De eerste festivalgangers zijn in ieder geval niet in grote getale aanwezig in de kleine zaal. De vloer voor het podium is helemaal leeg en de bezoekers achter in de zaal zijn matig enthousiast. Dit in combinatie met het bijna over de top zelfverzekerde karakter van de band doet een beetje onwennig aan voor een festivalopener.
 
HET OORDEEL
De wereld is oneerlijk verdeeld. Op zich doet The Foreign Resort niet veel onder voor een band als White Lies. Toch is de kans zeer groot dat deze band nooit zulke grote zalen gaat vol spelen. Ondanks een groots stadiongeluid en prima samenspel, mist dit optreden alles aan originaliteit en spanningsopbouw. Om terug te komen op onze hamvraag: is die zelfverzekerdheid terecht? Mwa. Niet echt. We worden warm noch koud van dit degelijke optreden waardoor we het hoogstwaarschijnlijk morgen, wat zeg ik, vanavond nog vergeten zijn. Op naar het eerste échte hoogtepunt dan maar.