Festivalverslag Nirwana Tuinfeest 2013: de vrijdag

Met recensies over shows van Candybar Planet, Navarone, DeWolff en Within Temptation

Tekst: Paul Knippenberg en Thijs Portz / Fotografie: Brendy Wijdeven en Patric Muris ,

Terwijl de vrijdag van Nirwana Tuinfeest richting einde gaat, roept de organisatie trots om dat de festivalzaterdag is uitverkocht. Dat komt zelden voor. Het festival is groeiende en met minimaal twee headliners van formaat per dag, is het succes ook niet zo verwonderlijk. De vrijdag is (net) niet uitverkocht, maar wel behoorlijk drukbezocht te noemen. DeWolff en Within Temptation zijn de publiekstrekkers, maar ook de bands er voorafgaand zijn niet mis. 3voor12/Eindhoven is voor het eerst op Nirwana Tuinfeest en doet uitgebreid verslag. Te beginnen met de vrijdag.

Candybar Planet

Terwijl het kwik in Lierop tegen de veertig graden aanhikt staat de desert – woestijn – rockband Candybar Planet uit Eindhoven te spelen. Het is een fraai toeval. De groovende stoner- en desert rock die het viertal voortbrengt, is gemaakt voor temperaturen als deze. De hitte lijkt de vier bandleden dan ook nauwelijks te deren. Er wordt loeihard en bovenal strak gespeeld. Vooral zanger Richard Plukker weet zich te onderscheiden met mooie, cleane zang over het ranzige gitaargeluid van zijn band. Soms wordt de hoofdrol op het podium overgenomen door een voortreffelijk solerende gitarist: Murphy van Oijen. 

Candybar Planet maakte rond de eeuwwisseling deel uit van de roemruchte Rockcity-beweging in Eindhoven. De band viel in 2002 uiteen. Sinds enkele jaren wordt er – weliswaar in andere bezetting – weer gespeeld en staat er bovendien een nieuw album op stapel. Vandaag zijn er al enkele nieuwe nummers opgenomen in de setlist. Ze blijken goed bij het vertrouwde materiaal aan te sluiten en worden al met een zelfde intensiteit gebracht. Uiteraard worden nummers als ‘Five’, ‘Exposed’ en de ronkende afsluiter ‘Dirttrack’ niet vergeten. Een enkele keer wordt gebruik gemaakt van samples die zo uit een Science Fiction film lijken te komen. Dat Candybar Planet het nieuwe album binnenkort in het Evoluon zal presenteren mag bij deze geen toeval meer heten. (PK)      

Navarone

Tijdens de soundcheck van Navarone gebruikt zanger Merijn van Haren stukken uit een Led Zeppelin-nummer om zijn stem op te warmen. Wanneer het vijftal daadwerkelijk begint te spelen, blijkt al snel dat Led Zeppelin voor heel Navarone een grote inspiratiebron is. De op de jaren zeventig geënte hardrock wordt zeer energiek en vol enthousiasme gebracht. Op het podium oogt de band gelouterd. Alle leden hebben en kennen hun rol binnen Navarone. De voornaamste rol is er ongetwijfeld voor Van Haren. Zijn stembereik is imposant te noemen en zijn uithalen kunnen meerdere malen op veel bijval van het publiek rekenen. Soms komen het spel en de presentatie van Navarone wel erg gelikt over; dit vertaalt zich overigens niet in overgeproduceerde popliedjes. Lange uitgesponnen en meeslepende nummers worden niet geschuwd.      

Voor de toegift verwelkomt Navarone een gast op het podium. Robin Piso van DeWolff. Hij beroert de toetsen tijdens de Deep Purple-cover ‘Child In Time’. Het nummer wordt op sublieme wijze gebracht. Wederom de zang, maar zeker ook het gitaarwerk en de orgelsolo van Piso zorgen voor kippenvel bij een uitzinnige menigte. Een mooie, doch moedige keuze om met dit nummer af te sluiten. Deze klassieker overdondert het publiek, maar laat tegelijkertijd zien dat de nummers van Navarone  zich – nog – niet op een dergelijk niveau bevinden. Het publiek is dik tevreden, maar Navarone zet zijn eigen materiaal - wellicht bewust - in de schaduw van een tijdloze wereldhit. (PK)

DeWolff

Een paar maanden geleden kwam DeWolff terug uit Australië om op Paaspop glorieus te zegevieren. Vanavond staat de band op het podium van Nirwana en lijkt de zegetocht een nieuw hoofdstuk te krijgen. Achteloos en alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Want ook al lijkt het DeWolff geen enkele moeite te kosten, normaal is de uitzonderlijke klasse van de Limburgers niet te noemen. De mate waarin ze hun instrument beheersen en de volstrekt natuurlijke manier waarop er op het podium gemusiceerd wordt, zijn niet minder dan sensationeel te noemen.
 
Zanger-gitarist Pablo van de Poel en toetsenist Robin Piso duelleren er lustig op los en kunnen zichzelf helemaal kwijt in de lange nummers die vaak op een repeterende riff gestoeld zijn. Zang is bij DeWolff niet zo belangrijk; alles draait om de muziek. Ook al eisen de twee alle aandacht voor zich op met hun aaneenschakeling van solo’s, de echte held van DeWolff is drummer Luka van de Poel, het “schattige kleine broertje” van Pablo. Hij heeft geen uitgebreide drumkit nodig om de muziek naar een hoger plan te meppen. In een betere wereld, zouden er meer drummers van dit kaliber zijn.

Al met al geen wolkje aan de lucht. Jammer genoeg weet de band de spanning vanavond niet het hele concert vast te houden. Sommige jams gaan wel erg lang door en halen de vaart uit de set. Iets meer afwisseling met wat kortere nummers zou DeWolff dan ook geen kwaad doen. Wat niet wegneemt dat de band vanavond wederom een bovenmaatse prestatie levert. (TP)
 

Within Temptation

In de wereld van de gothic is het imago bijna even belangrijk als de muziek. Zwart is de voerkleur, tribals en mysterieuze tekens vormen het alfabet en kerken en ridders geven de habitat kleur. En de vrouwen dragen een korset. Within Temptation staat in deze wereld al jarenlang eenzaam aan de top. Sinds doorbraaksingle ‘Ice Queen’ in 2002, is de band niet meer weg te denken uit de Nederlandse metalscene.
 

Vlammen op de achtergrond, orgelmuziek, zwarte silhouetten en een rookmachine: alle ingrediënten voor een mooie metalshow zijn aanwezig. Within Temptation opent met de knaller ‘Shot In The Dark’ en laat meteen zien dat het met de vorm wel goed zit. De band heeft de echte gothic van zich afgeschud en heeft een toegankelijk, bijna poppy geluid. De zang is een paar octaven omlaag gegaan en ligt veel beter in het gehoor dan de hoge, bijna opera-achtige zang van weleer. 

Frontvrouw Sharon den Adel, om wie alles bij Within Temptation draait, verkeert in bloedvorm. Haar zang is exceptioneel goed en ondanks het kleine podium, trekt ze alle registers open. Ze degradeert haar bandgenoten tot figuranten, al wordt er door de complete band goed gespeeld. Het gitaargeluid klinkt wel erg mechanisch en halverwege de set krijgt de band te maken met technische problemen. Geroutineerd lost Den Adel het op: enkel begeleid door keyboard, brengt ze een ode aan een twaalfjarig jongetje dat eerder deze week overleed. Een mooi gebaar dat haar terecht op een ovationeel applaus komt te staan.
 

Gothic metal blijft een bijzonder genre: de bombast en het gevoel voor drama zijn niet aan iedereen besteed. Wie daar doorheen prikt, kan niet om Within Temptation heen. Het zestal bewijst in Lierop dat het nog wel even meekan in de metaltop. (TP)

Gezien: Nirwana Tuinfeest 2013, de vrijdag, op 2 augustus 2013, in Lierop. Het verslag van de zaterdag volgt!