EP-recensie: Lookapony - √4

Onopgemerkte pony’s formuleren Britse toverformule √4

Bart Jansen ,

Met de in november online uitgebrachte EP ‘√4’ was daar vorig jaar ineens Lookapony. Een Eindhovense band die stilletjes zijn voorliefde voor Britse rock uitte in de Eindhovense muziekstal. De band heeft duidelijk veel inspiratie opgedaan in de muzikale contreien van de UK getuigen bijvoorbeeld de vele overeenkomsten met het geluid van ‘Whatever People Say I Am, That's What I'm Not’, het debuutalbum van Arctic Monkeys. Maar ‘√4’ heeft ook de nodige eigen ingrediënten.

Nog vers in de schoolbanken creëerde Lookapony de formule √4: een EP met vier nummers. Het eerste nummer ‘Teddybear’ werd na de release meteen opgepikt door 3voor12 en geplaatst op de Hollandse Nieuwe, de Luisterpaal-sampler die oog heeft voor nieuw Nederlands talent. De track opent subtiel met enkel zang en gitaar waar vervolgens het ritme wordt aangezet door de bas en een scheurende gitaar. De vier jonge pony’s zetten de toon met de eerste track en bewijzen gevoel te hebben voor pakkende teksten als “Red dresses and high heels, they look for sex appeal”.

Wat Lookapony vooral erg goed doet, is het aanspreken van de ‘locals’ wat Oasis in de jaren 90 deed met ‘Definitely Maybe’ en Arctic Monkeys tien jaar later met hun debuutplaat. Ongecompliceerde Britpop die goed in het gehoor ligt met herkenbare teksten is het gevolg. Tijdens het nummer ‘El Tigre’ wordt dit extra benadrukt: “It’s 12 o’clock and you are already fucked up!” wordt het uitgeschreeuwd. De band neemt genoeg lucht om te prediken waar ze voor staat. Bassist Chris Sparks treedt voor het eerst meer op de voorgrond. Subtiel neemt hij het voortouw, met de gitaarpartijen moeiteloos in de achtervolging. Zanger Jasper de Grave heeft de stem en intonatie van een echt jong Brits ‘straatschoffie’. Zijn stemgeluid maakt Lookapony tamelijk uniek in het Nederlandse muzieklandschap.

Het rustige nummer ‘Red Wine’ staat wat haaks op het andere materiaal van ‘√4’. De intro, met de zang van Jasper de Grave en enkele slagpartijen van de drummer, duurt met ruim één minuut lang waardoor de aandacht wat verzwakt. Het nummer klinkt daarentegen wel een stuk volwassener; de akkoorden worden een stuk strakker gespeeld en het gitaargeweld heeft plaats gemaakt voor ingetogener samenspel tussen bas en drum. Na meerdere luisterpartijen valt pas echt op hoe sterk ‘Red Wine’ wel niet is. Het nummer is een stuk emotioneler dan de rest van het repertoire en dat biedt even de ruimte om tot bezinning te komen, waar de rest van de EP wat meer voor de ‘rechttoe rechtaan’ aanpak gaat.

Met alweer het laatste nummer ‘Popeye’ gaat Lookapony ongestoord verder met waar ze in het begin van de EP gebleven was: met een hoop flair eindigt ‘√4’ catchy en herkenbaar met teksten als “Don’t listen to the voices speaking in your head” en een brutale “Fuck you” van zanger Jasper. Een typisch Britse attitude die precies in het straatje van die andere grootheden waaraan ze refereren past. Erg opvallend voor het debuut van een jonge band is de geluidtechnische kwaliteit van de EP, die sterk en professioneel is gemixt. Alle reden dus om de EP ook fysiek uit te brengen, dan kan het (enige) puntje van kritiek door het gemis ervan ook weggestreept worden.

‘√4’ is op 3 november 2012 in eigen beheer uitgebracht. De digitale release is gratis te downloaden via de Bandcamp-pagina van Lookapony.