Als opener van de avond heeft de Effenaar de band Girls Names uitgenodigd. De band speelde, net als Cloud Nothings, afgelopen weekend ook al op het Le Guess Who Festival in Utrecht. Girls Names is afkomstig uit Ierland en maakt surfnoise met een vleugje shoegaze. Invloeden zijn bands als Jesus And Mary Chain, Echo and The Bunnyman, Joy Divison maar ook namen als Wavves en The Drums. De band bestaat uit drie heren en een opvallende dame op bas die ondanks de hoge temperatuur in de kleine zaal haar leren jasje en capuchon ophoudt. Het eerste nummer op de setlist is ‘Drawing Lines’. Met dit nieuwe, vrij ingetogen nummer, opent de band de avond. Niet heel spannend maar muzikaal gezien klinkt het allemaal wel in orde. Dat is wellicht ook het probleem van Girls Names. De nummers klinken allemaal niet verkeerd. Zo krijgen ze met het nummer ‘Black Saturday' een aantal dansers vooraan met zich mee. Echter zijn deze momenten op één hand te tellen waardoor je de band al snel zal vergeten. Het is jammer dat de band maar weinig nummers speelt van het debuut uit 2011: ‘Dead To Me’. Daarbij helpt de website van de formatie, een blogspotsite die niet up to date is, ook niet echt. Je voelt je als potentiële fan wat in de kou staan.
Cloud Nothings bezorgt Effenaar nostalgische avond
Amerikanen blazen jaren 90 grunge nieuw leven in
Cloud Nothings bracht in januari zijn derde langspeler uit. Een die flink werd opgevangen en goede kritieken kreeg.
De plaat is geproduceerd door Steve Albini, die eerder Nirvana's ‘In Utero’ voor zijn rekening nam. Op de website van de Effenaar staat in dikgedrukte letters ‘Als Kurt Cobain nog geleefd had, was hij fan van deze Amerikanen uit Cleveland’.
Aan Cloud Nothings de taak om deze vooruitgesnelde reputatie vanavond waar te maken in een warme Effenaar.
Girls Names
Cloud Nothings
Cloud Nothings betreedt al snel na Girls Names het podium. Ze openen met nieuwe single ‘Stay Useless’. Een goede singlekeuze die meteen herkenbaar klinkt. Door de woohooooo’s krijgen de Amerikanen het publiek al snel in beweging. Hierop volgend wordt het nummer ‘Fall In’ ingezet, misschien wel het meest hitgevoelige nummer. Het meerstemmige ‘Fall In’ klinkt fijn en krachtig mede vanwege de rauwe stem van zanger Dylan Baldi in combinatie met die van gitarist Joey Boyer. Cloud Nothings wordt soms tot vervelends toe vergeleken met Nirvana maar de band zou ook makkelijk de rauwe versie van The Vines genoemd kunnen worden. Het nummer ‘Fall In’ komt nog het meest in de buurt bij laatstgenoemde.
Bij het instrumentale ‘Separation’ geeft Cloud Nothings zich helemaal. Het is een genot om naar een band te kijken die dat op deze manier doet. Misschien oogt het soms als een bandje dat in de oefenruimte aan het jammen is, maar juist dit gegeven past bij de muziek van Cloud Nothings. Tijdens het nummer ‘Wasted Days’, wat tevens het langste nummer van ‘Attack On Memory’ is, krijgt bassist TJ Duke voor het eerst de hoofdrol op zich. Opbouwend neemt hij zijn band mee. In eerste instantie ontstaat weer dat gevoel van een jamsessie, mede doordat de rauwe strot van Dylan Baldi lang op zich laat wachten. De temperatuur blijft stijgen in het al hete zaaltje van de Effenaar maar niemand bekommert zich hierom en volgt de band nauwlettend. Dat er iets speciaals neergezet wordt, is af te lezen aan de reactie van het publiek dat enthousiast blijft doorroepen om een toegift.
Cloud Nothings laat niet lang op zich wachten en de bebrilde zanger Dylan Baldi kondigt nog een aantal oude nummers aan. ‘Attack On Memory’ is namelijk helemaal gespeeld. Door het enthousiasme van het publiek keren de mannen terug en dat mag als een compliment worden gezien, want Cloud Nothings staat bekend om het afsluiten zonder toegift. De band speelt welgeteld drie nummers van eerder uitgebracht werk. Wat opvalt, is dat de heren zich snel en misschien toch wat plichtmatig door de oude nummers heen raffelen, waardoor het al snel klinkt als een onsamenhangend geheel.
Ondanks dat en de schoonheidsfoutjes die de set telt, blijft het publiek onverminderd enthousiast en het lijkt er op dat de band wat zieltjes heeft gewonnen vanavond. Dit valt alleen al op te merken bij de merchandisestand waar vooral het vinyl met handtekeningen de toonbank over vliegt. Dat Cloud Nothings de goede jaren van de grunge periode weer nieuw leven in blaast, is echter de belangrijkste conclusie van deze avond.
Gezien: Cloud Nothings en Girls Names, op 27 mei 2012, in de Effenaar.