Inga Liljeström - Elk (2004)
Op de plaat ‘Elk’ laat Inga Liljeström zo mooi zien hoe machtig de stilte kan zijn. Een stilte die niet leeg is, maar vol zindering.... waaierig en koelbloedig. Ze wisselt het af met perfect uitgepuzzelde arrangementen waarbij hele orkesten worden ingeschakeld.. prachtig.. en ze gebruikt nooit een nootje te veel.

Sebastiaan Goudsmit (gitaar)

Tool - Lateralus (2001)
Tool was de eerste band die me echt leerde wat muziek maken is… Ik was ontzettend onder de indruk van de wisseling van telling, de verrassende wendingen binnen de compositie, de geweldige drum en bijzondere zanglijnen. Ik heb me nooit echt fan gevoeld van iets, maar Tool.. daar kon ik van dromen.. ze ooit eens live te zien.. en dat is ook gelukt, ik was in de wolken. De muziek is heel duister, ik weet het. Tegenwoordig luister ik de platen van Tool helemaal niet meer, ik ben in een andere periode beland. Maar de muzikale ideeën kan ik nog steeds waarderen en ik weet dat de muziekkeuzes die ik maak binnen Snoeck stiekem te herleiden zijn naar deze progressieve rock metal band. ‘Disposition’ is trouwens een mooi wegdroom nummer; geen distortion te bekennen.

Mira de Graaf (zang, keyboard)

Tom Waits - Mule variations (1999)
Niemand klinkt zoals Tom Waits en geen enkele van zijn platen klinkt hetzelfde. Zelfs binnen zijn oeuvre is het appels met peren vergelijken. Maar er moet gekozen worden en deze plaat draai ik – sinds mijn vijftiende – nog altijd. Is het nummer ‘House Where Nobody Lives’ niet één van de mooiste odes aan de liefde ooit? ‘…What makes a house grand, Ain't the roof or the doors - If there's love in a house, It's a palace for sure - Without love...It ain't nothin but a house, A house where nobody lives…’ Monumentaal.

Jona Olejniczak (gitaar, keyboard)

Gentle Giant- Octopus (1973)
Toen ik dit recent te horen kreeg was ik meteen verkocht. Ik luister normaal vooral jazz en funk, maar dit was voor mij nog een stapje verder. Het heeft een middeleeuwse tint vooral door de zang, maar het gebruik van instrumenten, verschillende maatsoorten en wisselingen maakt de muziek voor mij echt uniek en ook vooruit in zijn tijd; er wordt namelijk met synthesizer geluid gespeeld en interessante gitaar effecten gebruikt. Verder ben ik verzot op de bassist die een scherp geluid heeft en mooie lijnen speelt, niks blijft achter in deze muziek. Het schijnt dat ze live wel dertig verschillende instrumenten speelden met z’n vijven. Jammer dat ik ze nooit live heb kunnen zien! Je moet er waarschijnlijk wel van houden, het is dan ook wel muzikanten muziek, een plaat die je echt luistert en niet op de achtergrond opzet. ‘Octopus’ is een plaat om te ontdekken!

Akko Goldenbeld (basgitaar, percussie)

Alamo Race Track - Unicorn Loves Deer (2011)
“Wat is dit nou weer... ABBA of zo!?”, riep laatst iemand op een feestje bij het horen van de klanken van ‘Unicorn Loves Deer’ van Alamo Race Track. Ik besloot deze uitroep te beschouwen als een rechtstreeks compliment voor de manier waarop Alamo Race Track haar liedjes schrijft: extreem lichtvoetig en poppy (zie ABBA), maar verre van voorspelbaar en conventioneel. Denk aan blazers, xylofoons, tamboerijntjes, banjo’s, lapsteel gitaar… Absoluut één van de meest inspirerende bands van Nederlandse bodem op dit moment!

Ruud Koolen (drum, percussie)

Snoeck is inmiddels al wat uitgebreider gesproken tijdens een interview in de studio van We Are Music Junkies waar de band bezig was met de opnames van de debuutplaat. Dat interview zal binnenkort op de website van 3voor12/Eindhoven verschijnen. Muzikaal wordt de band pas echt goed voorgesteld tijdens Club 3voor12/Eindhoven op 2 juni 2012.