De insteek is heel anders dan gebruikelijk; geen uitzinnige menigte creëren die losgaat op doordringende techno, maar proberen te doen verbazen met een voorstelling in beeld en geluid. Verwonderen nog liever. Dat lukt al aardig bij binnenkomst. Een grote weerspiegelende bal hangt in de lucht met meerdere beamers eromheen. Aan de andere kant hangt een wit doek, ongetwijfeld bedoeld als projectiescherm. Hoe het zich gaat verhouden tot elkaar, blijft een mysterie tot aan het begin van de show. Het speculeren, op de lome deephouse met urban invloeden van twee dj’s van het Kattekwaad collectief, is al vrij vermakelijk.

Hoe de weerspiegeling van de bal en de projecties van de beamers dan uiteindelijk zorgen voor de verlichting van Gaslab, liet zich moeilijk voorspellen. Eindhoven is verwend in kunstzinnige lichtprojecties, maar deze variant zorgt er evengoed voor dat een ieder om zich heen blijft kijken. Om maar niets te missen. Het zijn de door Erosie live getekende creaties die het Gaslab virtueel bekleden. De stijl is afgeleid van ‘Horror Vacui’, de titel van zowel een expositie van Erosie als een nummer van Martyn’s laatste album ‘Ghost People’. Zwart-witte kronkellijnen worden aan elkaar geregen via een tekentablet en na effectbewerking getoond op de muren van het Gaslab. 

Er is zoveel te zien en lang niet altijd overal hetzelfde. Dat zorgt er voor dat er veel wordt rondgekeken en weinig wordt gedanst. Behalve tijdens de uptempo slotakkoorden van de opgedeelde stukken van de set. Martyn begint met soundscapes, bouwt op naar een transcendente hoofdmoot en sluit af met stampende minimal of techno met een stevige beat die dwingt tot bewegen. En dat een paar keer opnieuw. Alle muziek komt uit de laptop met een live bewerking. De overloop in stijlen is subtiel, met dubstep als favoriet van het publiek zo blijkt.

Het karakter van de set past goed bij de psychedelische kunstuitingen op de muren, maar helemaal goed aansluiten op tempo en ritmiek, doen de beelden niet altijd. Het is normaal dan ook de edit achteraf die de lagen perfect op elkaar legt. Het gebeurt nu allemaal live. En in overleg. Martyn en Erosie zoeken elkaar regelmatig op om te tactiek te bespreken. Het fascineert, zoals de setting dat al de hele avond doet. Diverse musici en technici staan achter meerdere beeldschermen en mini controllers, voor manipulatie van zowel beeld als geluid. Ze zijn druk in de weer met de snufferds van het publiek er veelvuldig bovenop. Als de creatie van Erosie klaar is en helemaal op het beeldscherm staat, stopt de muziek. Alsof het laatste puntje automatisch ook de mute knop van de geluidsinstallatie is. Geen apotheose, geen echte climax. Einde oefening, project geslaagd.

Gezien: Martyn en Erosie, op 15 maart 2012, in Gaslab.