Yori Swart mag zowel in Amsterdam (Jonathan Jeremiah speelt ook nog in Paradiso), als vanavond in Eindhoven, als voorprogramma optreden. Het talent dat al vele prijzen op haar naam mocht schrijven afgelopen jaar, waaronder de Grote Prijs van Nederland, krijgt vanavond de kans om het publiek op te warmen. Helemaal alleen met gitaar betreedt ze keurig op tijd het podium. Als ze achter de microfoon plaatsneemt, is het nog erg onrustig in de zaal. De muziek die Swart vanavond laat horen is mooi. Kleine liedjes, met ontzettend goed spel op haar gitaar. Haar stem houdt een beetje het midden tussen Joni Mitchell en Ilse de Lange. Er zit een rauw randje aan wat heel erg lekker in het gehoor ligt. Dat geeft de nummers net dat beetje extra wat haar onderscheidt van zomaar een goede zangeres.
Helaas is het publiek in de Effenaar wat minder gecharmeerd van de Amsterdamse zangeres. Continu wordt er door het verlegen en nerveuze meisje heen gepraat. Waarschijnlijk zou het minder opvallen wanneer ze met haar band aan zou treden, aan de nummers ligt het namelijk niet. Door het geheel onverwachts meezingen van een toonladdertje door het publiek krijgt het laatste nummer een heel lekker lentegevoel mee. Het is daardoor een leuke afsluiter van de set en toch nog een goed begin van de avond.
Helaas is het publiek in de Effenaar wat minder gecharmeerd van de Amsterdamse zangeres. Continu wordt er door het verlegen en nerveuze meisje heen gepraat. Waarschijnlijk zou het minder opvallen wanneer ze met haar band aan zou treden, aan de nummers ligt het namelijk niet. Door het geheel onverwachts meezingen van een toonladdertje door het publiek krijgt het laatste nummer een heel lekker lentegevoel mee. Het is daardoor een leuke afsluiter van de set en toch nog een goed begin van de avond.