Wanneer The Sidekicks hun set openen met ‘Leave Your Friends Alone’ stroomt de zaal van PopEi langzaam vol. De band van de opvallend besnorde frontman Joost Ariëns tapt tijdens de eerste nummers uit een typisch Britpop vaatje. Vooral het gitaargeluid doet erg denken aan dat van The Rifles. Deze nummers zijn afkomstig van hun debuut ‘Makers Of Nothing’. Inmiddels is er een nieuwe EP. Op deze plaat verassen The Sidekicks met een veel bredere sound. Er is meer ruimte voor experiment en psychedelica. Deze elementen in combinatie met de vaak vertellende zangstijl van de zanger zorgen voor een spannende en unieke sound. Het resultaat is vooral hoorbaar in nummers als ‘Globes’ en ‘Picture The World’. De geluiden die vanavond gecreëerd worden met Korg synthesizer zijn net iets smeriger dan op de EP. Dit moet wellicht het gemis van de blazers in de live uitvoering verbloemen. Het nieuwe materiaal wordt afgewisseld met de hoekige Britpop uit de begindagen van de band. Door deze variatie blijft het publiek het gehele optreden bij de les. Minpunt van het optreden is dat de band soms wat slordig klinkt.

Als de leden van King Jack beginnen en hun eerste noten spelen, is meteen duidelijk wat men in PopEi het komende uur kan verwachten. Deze band is muzikaal en imagotechnisch sterk beïnvloed door muziek uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Waarschijnlijk is dit de reden dat ze al eerder in Eindhoven - voor een uitverkochte Effenaar - het voorprogramma verzorgden van DeWolff. Een band die eveneens zijn inspiratie haalt uit die tijdsperiode.

Een significant verschil met DeWolff is dat King Jack voor een meer poppy benadering gaat. De nummers zijn vrij kort en makkelijk mee te zingen maar bij tijd en wijle toch doorspekt met fijne gitaarriffs en soms virtuoze orgelpartijen. De band oogt ontspannen en lijkt met veel plezier op het podium te staan. Bassist en zanger Boaz Kroon heeft meerdere malen vermakelijke onderonsjes met toetsenist Thijs Boontjes. Met zijn vrolijke podiumpresentatie en toegankelijke, dansbare nummers is de geoliede machine die King Jack heet bij uitstek een band voor de zomerfestivals. Het vakmanschap en vertrouwen stralen van het podium af. Met onder andere ‘Some Girls’, ‘Everyday’ en ‘OMG’ krijgen ze het publiek aardig mee.

En toch is het jammer dat de band niet vaker de gebaande paden verlaat. Gitaar en orgelsolo’s zijn wel aanwezig, maar King Jack vliegt nergens echt uit de bocht. Het scherpe randje mist. Het blijft allemaal erg gecontroleerd en geregisseerd overkomen. Iets dat zeker niet typisch is voor psychedelische rock uit de jaren zeventig. De nummers beginnen te veel op elkaar te lijken en de aandacht van het publiek verslapt. Dit wordt gedeeltelijk goed gemaakt met de afsluiter en bescheiden hit ‘Take Me Home’, bekend van een Vodafone reclame.

Waar The Sidekicks het nog afleggen op routine en vakmanschap tegenover King Jack, mag de laatstgenoemde soms wat meer het experiment opzoeken. Vanavond zorgden beide bands voor een afwisselende en geslaagde avond in PopEi. Curator Hunting The Robot mag tevreden huiswaarts keren.

Gezien: The Sidekicks en King Jack, op 16 maart 2012, in PopEi.