Gezien
Gemma Ray, tijdens Naked Song festival in Muziekgebouw, op 16 juni 2012.
Muziek
Gemma Ray brengt barokke pop-noir. Haar stemgeluid heeft veel weg van Zweedse genregenoot Anna Ternheim, ingetogen waarbij hier en daar plaats is voor een mooie uithaal. Live wordt ze ondersteund door een bassist en drummer. Zelf speelt ze gitaar waarbij ze haar tremolo arm vaak gebruikt. Als bottleneck gebruikt ze de hals van een mes waar Herman den Blijker jaloers op zou zijn.
Gouden strotje Gemma Ray betovert Naked Song publiek
Wat oogt als een bij elkaar geraapt zooitje, klinkt als kloppend geheel
In mei dit jaar kwam ‘Island Fire’ uit, een album geschreven naar aanleiding van de vulkaanuitbarstingen op IJsland in 2010. Ook Ray was slachtoffer van deze gebeurtenis en haalde er voldoende inspiratie uit om een album op te nemen. Ray stond tijdens het Brandend Zand festival eerder dit jaar nog in het Klokgebouw. Ook toen was ze de afsluitende act, net als vanavond.
Plus
Het was even afwachten hoe dit neergezet zou worden, want op plaat klinkt het allemaal redelijk Phil Spector-achtig (vrij gelikt dus). Live wordt de nadruk meer gelegd op de unieke stem van zangeres Ray, en dat pakt perfect uit. Ondanks dat de band eruitziet als een bij elkaar geraapt zooitje muzikanten (de bassist heeft meer weg van iemand die zin heeft om een lekker potje te bassen op stevige metal), klinkt de band erg op elkaar ingespeeld. De basloopjes zijn zelfs erg fris te noemen zonder de hoofdrol op te eisen.
Min
Uhm... geen. Mensen zouden het vervelend kunnen vinden dat ze totaal geen interactie zoekt met het publiek, maar ach.
Conclusie
Wat een fantastische stem heeft Gemma Ray! En wat past die zo perfect bij de liedjes die ze brengt. Word niet misleid door de ietwat overgeproduceerde platen van deze act, maar ga het live zien!
Cijfer
9