Er staat dan ook een bijzonder zonnige artiest op het podium vanavond. Surfer/Hippie Xavier Rudd mag zijn zomerse klanken de zaal in sturen. Voorprogramma Oh, Brave Wide Eyes bijt rond kwart over acht het spits af in een redelijk gevulde grote zaal. De gordijnen achterin zijn gesloten, maar verder is het gezellig druk te noemen. Het voorprogramma treedt aan als duo; twee bandleden zijn niet aanwezig, dus vanavond wordt het een jongen-meisje combinatie. Beiden nemen de zang voor hun rekening terwijl ze zichzelf begeleiden op gitaar en mandoline.
Ze excuseren zich voor het ontbreken van de andere helft van de band, maar dat is eigenlijk nergens voor nodig. De zaal luistert aandachtig, en de wat kalere versies van de nummers komen heel goed over vanavond. Oh, Brave Wide Eyes brengt een klassiek soort folk, met invloeden van Sufjan Stevens, maar ook de meerstemmigheid van bijvoorbeeld Bon Iver en Fleet Foxes is terug te horen. De band heeft een internationale uitstraling maar komt ‘gewoon’ uit Utrecht en heeft een hele sympathieke podium act. Een mooi begin van deze broeierige zomeravond.
Xavier Rudd houdt de zomer nog wat langer in Eindhoven
Oh, Brave Wide Eyes met internationale allure gewoon uit Utrecht
In de week dat de zomer in Nederland voor het eerst echt is ingetreden, komt Xavier Rudd op bezoek in Eindhoven. Een beter moment had de Effenaar niet kunnen kiezen als het gaat om het verkeren in de juiste stemming. Het mooie weer brengt echter ook nadelen met zich mee: De terrassen op de markt zitten overvol terwijl de kaartverkoop duidelijk wat achterblijft. Dat is jammer, want het is ook overduidelijk zomer in huis bij de Effenaar.
Oh, Brave Wide Eyes
Xavier Rudd
Een klein half uur later is het de beurt aan Xavier Rudd. Hij neemt, uiteraard blootsvoets, plaats achter een enorme stellage waarin onder meer percussie en didgeridoo verwerkt is. Zijn gitaar wordt aangereikt, en vanaf het allereerste moment is het publiek enorm enthousiast. Ieder handgebaar, iedere ‘thank you very much’ wordt in de armen gesloten.
Rudd maakt bijna allemaal zeer langgerekte stukken van zijn nummers die op plaat maximaal vier minuten duren. In sommige gevallen is dit prachtig, in andere wat minder. Vooral bij hitje ‘Come Let Go’ wordt het nummer klein opgebouwd en groots afgesloten in samenzang met het publiek, een hele mooie uitvoering.
In de wat rustigere stukken van zijn nummers heeft Rudd wat moeite de aandacht van de zaal vast te houden. Het gespreksvolume gaat regelmatig wat omhoog, maar wordt dan weer ruw verstomd door het inzetten van een drum- of didgeridoo-solo. Het is indrukwekkend hoeveel geluid Xavier Rudd in zijn eentje op dat podium weet te creëren. Daarbij is het ook bijzonder indrukwekkend om te zien hoe hij het intiem en gezellig weet te houden op dat enorme toneel. Er heerst altijd een hippie gevoel rond de concerten van de Australiër, en ook vanavond zijn er veel blote voeten en dreadlocks te zien.
Als Rudd na een lange pauze terugkeert voor zijn toegift ‘Spirit Bird’ heeft het publiek hier al meermaals om geroepen. Luidkeels wordt door vooral de bezoekers vooraan meegezongen met het nummer dat ruim negen minuten duurt. Als er enkel en alleen wordt geluisterd naar de kwaliteit die Rudd op het podium laat horen, is haast niet anders te concluderen dan dat deze bijzondere singer-songwriter van grote klasse is. Met hits als ‘Follow The Sun’ en ‘Let Me Be’ heeft hij goud in handen. Met wat meer van dit soort nummers zou deze hippie gemakkelijk de koning van de singer/surfwriters, Jack Johnson, van zijn troon kunnen stoten.
Gezien: Oh, Brave Wide Eyes en Xavier Rudd, op 27 juli 2012, in de Effenaar.