Sidewalk is een band rondom singer/songwriter Coen van der Horst. De band verandert voortdurend van samenstelling wat maakt dat Van der Horst eigenlijk Sidewalk is. Hij is live dan ook wel eens als solo act te zien. Het debuutalbum is opgenomen met Van der Horst als zanger/gitarist, drummers Maarten Molema en Ludwig Witt en gitarist/bassist Arno Krabman. Vooral Van der Horst als songwriter en Krabman als gitarist drukken een stempel op de sound van het album.
Sidewalk had al twee EP’s uitgebracht voordat het met deze plaat kwam: ‘Have Heart Will Travel’ en ‘They Say The World Is Turning’. De nummers van de derde EP ‘If Morning Ever Comes’ completeren ‘Tuesday’s A Day To Remember’. Het zijn vooral de nieuwe nummers die zorgen voor de zo gewenste afwisseling.
Ook al is het album het resultaat van tien jaar schrijven, alle nummers draaien om hetzelfde en meest bezongen thema in de popmuziek: de liefde. De teksten zijn echt mierzoet (‘double the love, double the fool, twice as much of everything, cause you’re so beautiful’ uit ‘With All This Love To Give’) en dat wordt soms wel eens iets teveel van het goede. Dan wordt gesmacht naar een zoute snack met een stevige bite, maar die blijft uit.
Uptempo nummers ‘Suzannah’, ‘October Skies’ en ‘This Better Be For Real’ springen er het meest uit en zijn zelfs in potentie radio hits voor mainstream radio stations. ‘This Better Be For Real’ heeft een sterk refrein dat de zwakte van de andere nummers ook gelijk blootlegt: de tekst. ‘Tuesday´s A Day To Remember’ zit muzikaal gezien wel aardig in elkaar, maar de teksten verdienen nog de nodige aandacht. Voor alle nummers geldt dat ze eenvoudig zijn te behappen. Het genre waarin ze zich bevinden, kan nog het best worden omschreven als easy listening; soft pop muziek die niet snel opvalt en de luisteraar niet bepaald uitdaagt.
Daar zit dan ook het voornaamste bezwaar. Het album is, op die ene sterke eerste single na, te onopvallend en teveel van hetzelfde. De veel gebruikte combinatie van een eenvoudige melodie, liefst gespeeld op een akoestische gitaar, en zoetsappige teksten is ondanks de aardige uitvoering – in voornamelijk de up tempo nummers – niet in staat om de aandacht vast te houden en echt te kunnen boeien.