Lemaitre, vandaag met violist/toetsenist en percussionist aanwezig, speelt prachtige uitvoeringen van zijn nummers. Door veel loops en elektronica te gebruiken, klinkt het trio als een voltallige band met een vol, maar subtiel geluid. Lemaitre heeft een warme stem met een hoog bereik. Hij maakt indruk door het gemak waarmee hij zingt. Zeker met zijn laatste nummer van vanavond ‘Jacques Cousteau’ weet hij een snaar te raken. Een soort Afrikaans ritme, allerlei subtiele geluidseffecten op de achtergrond en de speelsheid van de stem van Lemaitre geven je het idee dat je je naast de Franse filmmaker onder water begeeft. Een prachtig begin van de avond dat nog maar eens overtroffen moet worden door hoofdact Matthew And The Atlas.
 

Het publiek is te onrustig om de uitgeklede versies van de nummers te kunnen blijven ondergaan. Bovendien duren de stiltes tussen de nummers door veel te lang. Dat heeft alles te maken met het feit dat dit het eerste optreden is in deze samenstelling waardoor het duo niet lekker op elkaar is ingespeeld. De banjo blijkt vaak geen aanvulling en de bespeler ervan heeft bovendien alles behalve een intense uitstraling.
 

Pas wanneer er wat backing vocals worden gezongen door Cargill worden de nummers wat spannender. Het is schrijnend om te zien dat de nummers die op cd zo prachtig klinken in deze versies van alles missen. Nummers als ‘Come Out Of The Woods’ en ‘The Waves’ missen de zang van zangeres Lindsay West, maar ook het ontbreken van percussie is erg jammer, omdat het ritme in de nummers een belangrijke rol speelt. Na negen nummers verontschuldigt Hegarty zich nogmaals voor het ontbreken van zijn bandleden en bedankt hij het publiek voor het feit dat ze volhouden. Een deel van de bezoekers heeft de zaal dan inmiddels verlaten.

 

Jammer genoeg voor de mensen die weg zijn gegaan, heeft Matthew And The Atlas het beste voor het laatst bewaard. Met ‘The Fishermans Wife’, een nummer dat veel publiciteit heeft gekregen door het gebruik in een promo van Discovery Channel, weet hij de zaal voor de eerste keer echt te raken. Zijn doorleefde stem maakt hem geloofwaardig; je voelt echt de pijn van de vissersvrouw waarover hij zingt.

In de toegift komt hij alleen terug, zonder banjo speler. ‘I Followed Fires’ speelt hij met enkel gitaar als begeleiding. Typisch genoeg is dit misschien wel het beste nummer van zijn set. De conclusie van vanavond lijkt simpel: Hegarty doet er goed aan om ofwel met een volledige band te spelen, dan wel al zijn bandleden thuis te laten en alleen verder te gaan. Dat laatste lijkt, gezien het bericht op zijn website, het geval te zijn. Zijn bandleden hebben vrijwel allemaal besloten voor zichzelf verder te gaan wat de deur lijkt te openen voor een solo carrière.

 

Gezien: David Lemaitre en Matthew And The Atlas, op 12 januari 2012, in de Effenaar.