De avond wordt geopend door Charles Bennet, een band rondom een duister uitziende zangeres die het eerste nummer opvoert met een capuchon tot ver over haar gezicht. Het wekt de nieuwsgierigheid over wat voor meisje eronder zit. Die vraag wordt snel beantwoord, want na het eerste nummer gaat het vest uit en worden de tatoeages van de rock chick zichtbaar. Wat opvalt bij deze eerste band is dat ze vooral heel erg veel geluid maken wat voornamelijk duidelijk wordt in de 'gruntachtige' stukken. Zeker in het eerste nummer is het wat te veel van het goede.
Het is een band die nog aan het zoeken is naar de juiste vorm. Dat komt vooral tot uiting in het laatste nummer, waarin de bassist een akoestische gitaar ter hand neemt. Die gitaar is echter niet bepaald lekker gestemd, waardoor hij behoorlijk vals klinkt. Als hij gedurende het nummer zijn gitaar inwisselt voor zijn bas is het ritme in het nummer volledig zoek. De gitarist pakt dit vrij snel op, iets wat hij wel vaker moet doen in deze set. Hij is degene die deze band moet dragen. Dat doet hij dan ook goed, onder andere met een paar mooie solo’s.

Heart Attack is de tweede band van vanavond, wederom een band rondom een zangeres. De band heeft een wat timide uitstraling. Het is natuurlijk ook spannend om op te treden voor al je leraren en medescholieren, maar iets meer pit kan geen kwaad. De zangeres heeft een prima stem maar komt in de wat snellere en hardere stukken net iets te kort.
De intro van het derde nummer is wat rustiger, hierin is wederom hoorbaar dat het Rock City Institute zangeressen met kwaliteit in huis heeft. In het snellere stuk wat volgt slaat helaas de volledige band de plank mis. Het is onrustig en door het slissen van de zangeres heel moeilijk te verstaan. Jammer.

Een kleine twintig minuten later is het de beurt aan de band Out of the Box. Het is donker op het podium als ze beginnen met spelen. De toetsenist tovert hele dikke beats uit haar instrumenten, een veelbelovend begin. Wanneer de gitarist begint met spelen, barst het nummer pas echt lekker los. Zeker ook door toevoeging van geluidseffecten via een computer die op het podium staat, klinken de nummers heel erg compleet. ‘Out of the Box’ laat als eerste vanavond zien een band te zijn die klopt.
De gitarist heeft veel uitstraling, net als de zangeres. De drummer en toetsenist zijn de twee stille drijvende krachten die de nummers zo goed laten klinken. Wanneer het derde nummer is afgelopen, is er een nogal hardnekkige ‘piep’ te horen. Deze trekken ze net zo lang door totdat het echt vervelend wordt. Het is bewust zo gedaan, want wanneer de gitarist zijn eerste snaar aanslaat, knalt het vierde nummer in. Het publiek gaat uit zijn dak en het nummer komt heel goed tot zijn recht. Echt een hele leuke verrassing dit; stevige beats, rauwe gitaar en een hele goede zangeres.

Daarna is het de beurt aan Sweet Lords Animal, een vrije vertaling van het Nederlandse Lieveheersbeestje. De mannen brengen een ouderwetse soort blues-rock. Stevige gitaren, en een zelfverzekerde, bijna arrogante, uitstraling. De eerste band ook van de avond die het met een zanger aandurft. De band heeft duidelijk aan styling gedacht; alle jongens dragen een overhemd en bretels, een stijl die goed past bij het Amerikaanse geluid dat ze laten horen. De bassist is de steunpilaar van deze band. Hij bepaalt het ritme, de uitstekende gitarist en dito drummer volgen hem. De jongens spelen hun nummers allemaal met het grootste gemak en lijken totaal niet onder de indruk van de zaal.  Wanneer in het laatste nummer de gitarist ook zijn partijen meezingt, is te horen dat ook hij een prima stem heeft. Deze vocalen afwisseling zouden ze best wat meer mogen gebruiken, want samen met de wat rauwere stem van de zanger klinkt het erg goed.
 
Dan is het tijd voor Digital Orchestra. Deze band is al anderhalf jaar bij elkaar, wat vrij lang is voor een band uit de Rock City Institute opleiding. Vier jongens en, wederom, een zangeres. De jongens zijn allemaal netjes gekleed, met zwarte overhemden en een stropdas erop. De blonde zangeres is duidelijk de frontvrouw van dit gezelschap. De band brengt hele harde beats, aangevuld door stevige gitaren en harde drumpartijen. De drummer lijkt soms iets te veel zijn stempel te willen drukken en zou wat gas terug kunnen nemen. Hij speelt uitstekend, maar wil te veel tegelijk laten zien. De balans ontbreekt daardoor een beetje. Het is wel hoorbaar dat deze band wat langer bij elkaar is dan de meeste bands van vanavond. De bandleden zijn wat beter op elkaar ingespeeld en weten daardoor wat ze van elkaar kunnen verwachten. Een leuke band die over een kleine twee weken ook nog eens zijn eerste EP uitbrengt.

Deze avond heeft laten zien dat er voldoende talent rondloopt in Eindhoven Rock City. De variatie ontbreekt vanavond wel wat; de bands willen vooral hard en snel spelen, terwijl soms een wat ingetogener nummer niet zou misstaan. Hoogtepunt van de avond: Out of the Box.

Gezien: Rock City Trial Run, op 25 januari 2012 in PopEi.

NB Er speelden zeven bands deze avond, onze recensent heeft ze niet allemaal kunnen zien.