Over Woody Veneman en Paul van Hulten kunnen we het kort houden: dat zijn grote jongens. Ze bouwden in zeven jaar tijd een grote fanschare op en worden in brede kring gerespecteerd. Roots, blues, Americana, bluegrass, rock, country; Woody & Paul draaien hun hand er niet voor om. Het bracht ze lokale wereldfaam. Naast de band gooit Van Hulten hoge ogen als ‘Man From The South’. Ook Veneman is op meerdere gebieden actief. Zo speelde hij onlangs in Area51 met ‘Rockcity String Orgy’ en schreef hij het geweldige ‘The Wonders Of The World’ voor het project ‘Melvin the Mini Machine’.
Het café van het Muziekgebouw is omgetoverd tot een veredelde huiskamer. Op het podium staan slechts wat gitaren en een oude bank. Mooie setting voor een akoestisch duo. Na een korte inleiding van Ad van Meurs, mogen de gezworen kameraden eindelijk los. Maar waar te beginnen met zoveel goede nummers?
Niemand wil afscheid nemen van Woody & Paul
Duo oogst op kerstavond meer liefde dan ‘All You Need Is Love’
‘Afscheid Nemen Bestaat Niet’, aldus Marco Borsato. Toch was het even schrikken toen bekend werd dat Woody & Paul gingen stoppen. Want de Fransen zeggen niet voor niets: ‘Partir c’est mourir un peu’. De waarheid zal ergens in het midden liggen. Woody & Paul stoppen, maar zullen niet verdwijnen. Toe aan iets nieuws. Ander materiaal, een andere naam; een frisse wind. Vanavond spelen ze in een uitverkochte Meneer Frits hun allerlaatste show. Akoestisch en met zijn tweeën. Terug naar de roots, zoals ze in 2005 zijn begonnen.
In de eerste helft van het optreden ligt de nadruk op de beginperiode en neemt Paul de meeste nummers voor zijn rekening. Die zijn over het algemeen wat zwaarder en dragen de kenmerkende melancholie die ook bij Man From The South de boventoon voert. Ook vanavond laat de zanger horen over een stem uit duizenden te beschikken. De soul en de warmte die hij in de nummers legt, is ongekend. Loepzuiver en met een groot bereik. Zeker als Woody erbij komt met een tweede stem, is het feest compleet.
Het blijft geweldig om te zien hoe de twee elkaar aanvullen. ‘Opposites Attract’: Woody die gewoon op een podium — of op een bank— thuishoort en Paul die amper het publiek in durft te kijken. Zelfs na zo’n 250 shows lijkt hij nog steeds niet gewend aan zijn rol als artiest. Iets wat Woody gelukkig compenseert. Die trekt de zaal zoals altijd moeiteloos naar zich toe en toont zich andermaal een rasperformer.
Hoogtepunt van de eerste helft is ‘On The Run For No One’ van het album ‘Sons Of Bitches’ uit 2009. Zo doeltreffend en goed gebracht dat het moeilijk te geloven is dat dit ‘gewoon uit Eindhoven’ komt. Na een korte pauze volgt het tweede deel van de set waarin Woody de hoofdrol vertolkt. Dat betekent meer ruimte voor plezier en luchtigheid.
Naast uitstekende versies van ondermeer ‘Do Re Mi’, ‘Ain’t It Hard’ en ‘Rum On Board’ spelen de twee ook ‘gloedjenieuwe’ nummers, waaronder het vette ‘#goodtime’, over de bizarheden van social media. Ook hier aan hoogtepunten geen gebrek: de verstilde uitvoering van ‘Poor Boy’ is er een om niet snel te vergeten. Het is opvallend hoe goed de nummers overeind blijven in de uitgeklede versies. Een nummer als ‘No One Dies Tonight’, op plaat verrijkt met blazers en banjo, wint zelfs aan kracht.
‘This song’s been mighty good to us’ zegt Paul tegen het einde, als de twee ‘The Joker, Baby’ inzetten. Een weergaloos nummer dat vandaag een gouden kers is op de muzikale taart. Zo mooi als hier klonk het nummer nog nooit en een beter einde van Woody & Paul is niet denkbaar.
Woody & Paul gooien alle opsmuk weg en laten voor de laatste keer zien dat ze het absolute neusje van de zalm zijn op nationaal muziekgebied. Als Woody & Paul tenminste. Het valt te hopen dat ze snel terugkeren en dat Marco Borsato gelijk krijgt. Van Woody & Paul wil namelijk niemand afscheid nemen.
Gezien: Woody Paul, op 24 december 2012, in Meneer Frits.