Onder de indrukwekkende klanken van Ennio Morricone’s ‘The Good, The Bad and the Ugly’ betreden de vier heren het podium. BlackHoleSun begint daarna direct. Logischerwijs met het eerste nummer van de EP; het beukende ‘This Machine’. In dit nummer zijn echo’s van de wijlen Eindhovense stoner mastodont 7Zuma7 terug te horen. Na deze vlammende opening wordt er wat gas terug genomen. De meerderheid van de nummers die BlackHoleSun vanavond brengt, bevat psychedelische en spacerock passages. Het gitaar- en drumwerk wordt hierbij ondersteund door effecten en soundscapes die zanger Alex Wijn creëert. Deze passages worden overigens niet oneindig uitgesponnen. Vaak worden ze afgewisseld met groovende of snelle gitaarriffs. Deze afwisseling is een terugkerend en eigen ingrediënt in de sound van BlackHoleSun. Het kraakheldere gitaargeluid doet soms denken aan dat van U2 in de jaren 80. Ook de donkere en melancholische sfeer die de nummers soms uitstralen lijken invloeden te hebben uit dit tijdperk. 

Wat opvalt is de goede geluidsmix. De verhouding tussen muziek en zang klinkt zelfs beter dan op de EP waar de nadruk vooral op de zang ligt. Vanavond is er een betere balans en daardoor is het Engels, met een soms Brabantse tongval, van Alex Wijn een stuk minder storend.