Gezien
Greenland Whalefishers, tijdens Folkwoods 2012.
Muziek
Je bent met een paar blokes naar een voetbalwedstrijd gegaan, je team heeft gewonnen, je gaat in een staat van euforie naar de dichtstbijzijnde Ierse Pub, bestelt een meter Guinness, en nog een, versiert een gewillige en wulpse dame, danst te wild, botst tegen een zatte Engelsman aan waarmee je bijna een grandioze pubfight ontketent, ontkomt ternauwernood omdat dezelfde wulpse dame je mee naar buiten sleurt, belandt met haar in bed, wordt de volgende ochtend wakker en weet niks meer. Behalve dat de band in de pub geweldig was en dat je er een CD van wil. En dat die vrouw zo snel mogelijk weg moet. Die band, dat was Greenland Whalefishers.
Plus
Folkpunk volgens beproefd recept. Hoog tempo, opzwepende vioolpartijen, een dronken zanger (of doet hij alsof?). Driewerf feest. Slechts tweemaal gaat het tempo iets omlaag voor een gevoelig nummer. Voor de rest is het dansen geblazen. De oude punkers halen alles uit de kast, kennen de poses, gebruiken getweeën één microfoon en spelen bovenal geroutineerd en loeistrak. De stem van zanger Arvid Grov lijkt sprekend op die van Shane MacGowan van The Pogues. Die band wordt als passend eerbetoon dan ook tweemaal gecoverd.