Tangarine mag vanavond het spits afbijten. Wanneer de tweeling begint met spelen is de zaal nog akelig leeg. Er staat net zoveel personeel achter de bar, als aantal bezoekers in de zaal. Gedurende het optreden druppelt het publiek langzaam binnen. De heren -die al eens een minuutje bij De Wereld Draait Door mochten spelen- hebben een mooie samenzang. Het doet denken aan Simon & Garfunkel maar dan zonder Paul Simon. Het is een ietwat hoog geluid, maar het is wel zuiver en mooi. De liedjes zijn goed en de afsluitende traditional die ze ten gehore brengen is leuk. Tangarine speelt voor het eerst in Eindhoven en doet dat zeer verdienstelijk.
Denvis & The Real Deal doen album niet genoeg eer aan tijdens presentatie
Tangarine en The Risque zijn verdienstelijke support acts
Denvis & The Real Deal presenteren vanavond hun nieuwste album ‘Corazón’ in de kleine zaal van de Effenaar. Om de avond nog wat extra muzikale omlijsting te geven zijn er maar liefst twee voorprogramma’s toegevoegd. Eindhovens trots The Risque en de tweeling uit Drenthe, Tangarine.
Tangarine
The Risque
Na Tangarine is het de beurt aan Eindhovens trots op het gebied van de stevige rock, The Risque. Zoals een kleine maand geleden bij de releaseparty van hun eigen album al duidelijk werd, is The Risque een goede band maar zijn hun nummers soms wat eentonig. Vanavond krijgen ze de kans om een groot deel van hun nieuwe album ‘For The Kids’ te spelen. Er zitten wat opvallende nummers tussen. ‘This Is a Test’ klinkt zoals De Staat, terwijl ‘My 90’s’ juist weer een nummer is wat veel meer in het classic rock straatje past. The Risque speelt strak en heeft goede liedjes, maar heeft wat meer variatie in de set nodig om de aandacht van het publiek de hele show vast te houden.
Denvis & The Real Deal
Rond half elf is het dan eindelijk de beurt aan Denvis zelf. Het eerste nummer ‘A Father Too’ speelt hij samen met zijn gitarist geheel akoestisch voor zijn aanwezige vader. Bij ieder volgend nummer komt er een extra muzikant op. De eerste gast, Bjorn van der Doelen, betreedt tijdens het vierde nummer het podium. Tijdens ‘Sweet Prince Of Peace’ -niet van het nieuwste album- betreedt gastmuzikant nummer twee het podium. De entree van saxofonist Bertus Borgers zorgt voor een groot applaus van het publiek.
De band is nu compleet en met twaalf man sterk wordt ‘Corazón’ ingezet. De openings- en titeltrack van het album is een omslag in de show. Door de toevoeging van de blazers en de achtergrondzangeressen wordt het geluid van het album echt geëvenaard. Zoals ik in mijn albumrecensie al schreef, doen de nieuwe nummers verlangen naar het festivalseizoen. ‘Nobody But Baby’ wordt samen met Astrid Kunst (zangeres van de inmiddels opgeheven band Stereo) gezongen en met alle muzikanten op het podium wordt er gezamenlijk een echt feestje neergezet. De gastmusici blijven gedurende het hele optreden allemaal aanwezig.
Helaas zorgt het enthousiasme op het podium ook voor een keerzijde. Tegen het einde van de set wordt het wat rommelig. Het geluid is zo hard en schel dat het niet meer prettig luisteren is. De show zal heel erg geschikt zijn voor een buitenpodium, voor een kleine zaal is het echter wat te veel van het goede.
Door de ongelooflijke muur aan geluid aan het eind van de set komen sommige nummers niet geheel tot zijn recht. Het is uitkijken naar de momenten waarop Denvis met zijn band de podia van de festivals mag betreden, want daar is dit album perfect voor. Het album bevat met ‘Hot Harlem Nights’ en ‘A Boy Named Lou’ de nodige rustige nummers om afwisseling in de set te brengen. Helaas lukte dit niet helemaal tijdens deze albumpresentatie.
Gezien: Tangarine, The Risque en Denvis & The Real Deal, op 12 april 2012, in de Effenaar.