Gezien
Isbells, op 18 november 2012 tijdens Hit The City, in de Studentenkapel.
Muziek
Isbells maakt kleine, intieme folkpop. Naast succesvolle en harde landgenoten als Deus en Soulwax vertegenwoordigt Isbells een ander Belgisch geluid. Rustig, gevoelig en op folkleest geschoeid. Het bracht de band internationale erkenning en zorgde ervoor dat Isbells tot in China op tournee kon. Voor tweede plaat ‘Stoalin’ zocht Vandewoude de rust van Spanje op om zich volledig op het schrijven van nieuw materiaal te storten. Ook deze plaat oogstte lovende kritieken.
Plus
Isbells heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Prettig in het gehoor liggende stemmen en samenzang, met gebruik van aparte instrumenten. Gianni Marzo speelt naast gitaar en lapsteel ook op een soort futuristisch keyboard-accordeon waarvan Chriet Titulaer spontaan zou gaan kwijlen. Chantal Acda speelt xylofoon, bas, trommelt en zingt zeer verdienstelijk tweede stem. De band is niet op fouten te betrappen en baant zich makkelijk en routineus een weg door de setlist.
Hit The City: Isbells live veel te makkelijk
“Ladada, oewoewoe, heyheyhey”
Vraag: Het is kaal, komt uit België en maakt gevoelige muziek. Geef maar toe dat u aan Milow dacht. Die is het niet. Op iets minder grote schaal dan de troeteltroubadour timmert de Leuvenaar Gaëtan Vandewoude al een aantal jaar aan de weg met zijn band Isbells.
De band bracht twee bijzonder goed ontvangen albums uit en staat vandaag als afsluiter in de Studentenkapel.
Min
Voor de eerste twee nummers van het optreden trekt Isbells ruim een kwartier uit. Simpele nummers worden door een repeterend “lalalaa” en “oewoewoe” tot ongekende lengte opgerekt. De stem van Vandewoude is niet bijzonder en ook de live uitvoering brengt niet wat van een band als Isbells verwacht kan worden. Het is allemaal erg ‘middle of the road’ en kinkt wel heel makkelijk. Bovendien komt de band door al die nodeloze tijdrekkerij uiteindelijk tijd tekort. Verbaasd dat er nog maar tijd is voor één laatste nummer, gooit Isbells het op een akkoord met de organisatie: wie weg wil gaat, voor degenen die blijven wordt nog een nummer gespeeld.
Conclusie
Isbells geeft een plichtmatig en weinig geïnspireerd optreden. De band weet totaal geen spanningsboog op te bouwen, klinkt gezapig en weet niet te boeien.
Cijfer
5