Doordat Passengers uitlopen, moeten we snel zijn om niet te laat te komen voor A Polaroid View. Als we bij Altstadt aankomen, blijkt het nergens voor nodig. Ook hier lopen ze flink uit zodat we helaas The Fudge van onze to-see-list moeten wegstrepen. In Altstadt zijn we getuige van een band waar we zonder twijfel nog heel veel van gaan horen. 

“Dit is al ons derde optreden vandaag” zegt zanger/gitarist Tom Meijer. Je zou het niet zeggen. Hij gaat enorm tekeer op de hoekige popliedjes en is daarmee de blikvanger van de band. Waar de band op hun EP iets-te-veilige popsongs heeft staan, geven ze zelf op hun site toe dat ze “sinds de release van hun EP, catchier, harder en meerstemmiger” zijn geworden. Een gouden zet. De snelle hoekige liedjes zijn veruit de sterkste van de show. Ook lijkt de band, met Meijer voorop, de meeste plezier te hebben in het spelen van deze liedjes. Het publiek pakt het op en er wordt zelfs gedanst voor het podium.

Als de band gas terugneemt en wat nummers van de EP speelt, staat de zaal ook per direct stil. En als we eerlijk zijn, zijn deze liedjes ook echt te zoet, te soft, te saai. Dat is ontzettend jammer, want A Polaroid View geeft misschien wel het strakste optreden van de avond. Tel daar de energie bij op en we kunnen concluderen dat deze band echt heel bijzonder kan worden. Bovendien kan de zanger zo op een Hitkrant-poster boven het bed van de bakvisjes in Nederland. De jongens zijn vanavond een beetje verliefd op de beeldschone bassiste.

Dus lieve mensen van A Polaroid View, ga alstublieft alleen nog maar van die onweerstaanbare hoekige liedjes maken. Jullie platenmaatschappij, die jullie tóch wel krijgen, wil over een paar maanden een debuut van jullie. Ga alstublieft niet Handsome Poets achterna, maar maak een onweerstaanbare up-tempo rockend plaatje van pak hem beet 28 minuten. Dat willen wij als publiek.

Gezien: A Polaroid View, tijdens Popronde in Altstadt, op 11 november 2011.