Geluidsmuur Walls mist eigen smoel

Walls doen teveel denken aan Underworld

Tekst: Bob Schellens / Fotografie: Hanneke Wetzer ,

De verschijning van Walls verschilt nog wel eens. Onlangs stonden ze nog in Den Haag op elektronisch festival Rewire. Toen met twee laptops tegenover elkaar en weinig live inbreng. Eens zien of ze voor een groot festival als STRP meer uit de kast halen.

Walls doen teveel denken aan Underworld

MUZIEK
Met een gitaar en randapparatuur maken Sam Willis en Allessio Natalizia een opbouw tussen ambient en deephouse. Hun verschijning doet denken of Rick smiths van Underworld achter de knoppen staat; hetzelfde postuur, beetje nerdy en met brilletje. Naast hem staat Karl Hyde op gitaar. Alleen Natalizia is minder een ‘spring in het veld’ dan Hyde. Wél een gitaar!

PLUS
De heren weten hoe je een opbouwende set moet neerzetten. Het lange intro van vijf minuten begint zonder beat en creëert, jawel, een wall of sound. Pas daarna wordt het laag langzaam ingedraaid maar nog steeds geen basskick. Dit zorgt voor een aardige spanningsboog tussen het publiek en Walls. Gewaagd, want de zaal is nog maar half leeg. Na tien minuten wordt het tempo meer opgevoerd en wordt de muziek meer dansbaarder.

MIN
Ze lijken niet alleen op Underworld maar klinken ook als Underworld. Het kan niet anders dat ze ‘Beacoup Fish’ en ‘Dub No Bass With My Head Man’ goed bestudeerd hebben. Sterker nog, ik hoor zelfs ‘Long and Dark Train’, en… ‘King Of Snake!’ Hoewel ze meer abstracter klinken dan deze overbekende band ligt het er toch té dicht op. Dat is jammer want je zou toch liever meer eigen creativiteit willen horen.

Halverwege de set zien we nog twee mannen drums en synths bespelen. Misschien hadden ze dit langere tijd moeten doen, want bij slechts één nummer heeft het geen toegevoegde waarde.


CONCLUSIE

Niks mis met deze opbouwende live-set. Maar meer power en een eigenwijzere smoel hadden de set een verrassendere kwinkslag gegeven.
 
CIJFER
6

Gezien: Walls tijdens STRP 2011 in Klokgebouw, op 26 november 2011.