De avond start rond half negen met Cloud Control. Waar vooraf nog wat twijfel was over of het nu een back-to-back concert zou worden tussen Cloud Control en The Drums of dat Cloud Control echt als een voorprogramma zou figureren, wordt deze twijfel bij binnenkomst meteen weggenomen. De spullen van Cloud Control passen maar net op het podium waardoor de drumkit bijna op de rand van het podium staat.

Wanneer zanger Allister Wright het podium betreedt in zijn jas, met capuchon op het hoofd, klinkt een keurig, maar mager applausje. Wat direct opvalt bij het eerste nummer is het stevige karakter van de muziek. Waar op de plaat erg lieflijk en harmonieus gespeeld wordt, is het live repertoire een stuk steviger. De band trapt af met albumopener Meditation Song #2 en de toon is gezet. Het tweede nummer wordt al met meer applaus ontvangen en wanneer de band ’Gold Canary’ inzet, neemt een blij gevoel de zaal over. Veel wiegende heupen en lachende gezichten maken zich meester van de Effenaar. De band onder leiding van Wright speelt super strak en heeft veel plezier in het optreden. Vooral Heidi Lenffer, zus van drummer Ulrich Lenffer, steelt de show. Ze staat te dansen, gaat los op haar tamboerijn en toetsen en brengt echt sfeer in de zaal. Als voor het laatste nummer basgitarist Jeremy Kelshaw zijn gitaar heeft ingeruild voor een flightcase en twee drumstokken is de zaal echt klaar voor een hoogtepunt. Het podium wordt nog maar eens een keer vol geblazen door rookmachines; de ‘clouds’ worden nu echt zichtbaar. Wanneer Heidi de zaal in het Nederlandse bedankt voor het komen naar hun show kan de band rekenen op groot applaus. Als laatste nummer speelt de band het mysterieuze ‘Ghost Story’.

De zaal maakt zich op voor de hoofdact van vanavond: The Drums. De band die bekend werd met ‘Let’s Go Surfing’ heeft iets te bewijzen in Eindhoven. Wanneer de band het podium betreedt, klinken er wat mysterieuze inleidende samples. Zanger Jonny Pierce wordt met een mager applaus onthaald waarna ‘What You Were’ wordt ingezet. De zaal wordt uitvoerig bedankt, wat de hele avond wordt volgehouden, soms tot aan het irritante toe. Na het vijfde nummer wordt Riley, een groot fan, bedankt voor het komen wat op groot applaus van het publiek kan rekenen. Het optreden kabbelt ondertussen langzaam verder. Zonder echte hoogtepunten worden de nummers afgewerkt. Zanger Pierce probeert nog wat actie in de band te krijgen, maar daarin is hij echt de enige.

Het publiek begon met goede moed aan deze show, maar de energie lijkt weg te vloeien met ieder volgend nummer dat de band in zet. Als laatste nummer voor de toegift wordt het kabbelende ‘Down By The Water’ ingezet. ‘If you fall asleep down by the water’, een zin die zeer toepasselijk wordt bij het optreden dat niet lekker valt. Toch wordt er nog geroepen om een toegift die later ook zal volgen. Het infantiele ‘Let’s Go Surfing’ laten ze links liggen wat voor teleurgestelde gezichten in het publiek zorgt. Doordat de show van The Drums niet echt van de grond is gekomen en Cloud Control zo fris is, overheerst het gevoel dat niet de Amerikaanse, maar de Australische indie band de ware hoofdact is van deze avond.

Gezien: Cloud Control en The Drums, op 25 november in de Effenaar.