Vooral aanwezige bezoekers van het Naked Song festival, die tot dezelfde doelgroep gerekend kunnen worden als bezoekers van het concert van Eels, hebben het zwaar met opener Jesca Hoop. Hoe mooi dat minimalisme, bestaande uit een gitaar en een prachtige stem, ook kan zijn, vandaag werkt het niet in de vele malen te groot zijnde Eindhoven Airport zaal. Ze vertelt het gehele verhaal achter haar nummers, maar als daar niet naar geluisterd wordt, komt ook de muziek niet over zoals bedoeld. Het rumoer in de zaal houdt aan en lijkt alleen maar toe te nemen als haar folk zo nu en dan verandert in freakfolk. Wellicht dat de clownsact die vooraf meer dan twintig minuten ballonnen heeft opgeblazen en van een figuurlijke vorm heeft voorzien te veel geduld heeft gevraagd. Het zou heel begrijpelijk zijn.
Na de wat zware songs van Hoop komt Eels op onder feestelijke begeleiding van de band bestaande uit een drummer, een bassist, twee gitaristen en de smaakmakers van vanavond: de twee blazers. De gehele avond zorgen zij voor de vrolijke noot; op trompet, saxofoon en dwarsfluit. Ze zijn soms wat dominant aanwezig wanneer de gitaristen minder goed hoorbaar zijn, maar het swingt. Eels swingt. En Eels rockt.
Het tempo van alle nummers ligt live vele malen hoger dan op plaat en bij de eerste zeven, acht nummers wordt geen moment rustig aan gedaan. Het publiek krijgt de kans om te klappen op het moment dat de akkoorden van de gitaar nog naklinken, maar daarna wordt er direct weer verder gegaan. Als Mr. E dan eindelijk het publiek te woord staat, neemt hij uitgebreid de tijd om zijn band voor te stellen. Als een waar matinee met Mr. E als gastheer wordt ieder bandlid geïntroduceerd als een karakter dat ook prima op zichzelf kan staan. Erg vermakelijk.
Mr. E is in bijzonder goede doen. Hij slaakt regelmatig kreten als ‘marvelous’, ‘tremendous’ en ‘delicious’ tussen de nummers door. “It’s refreshing” schreeuwt hij uit, ongetwijfeld doelend op de wel heel erg vrolijke set. Als hij een ode brengt aan deze dag, waarop de zomer officieel van start gaat, wordt wellicht ‘Mr. E’s Beautiful Blues’ verwacht, maar die blijft uit. Evenals veel van zijn allermooiste nummers waarin zijn naar liefde smachtende hart spreekt. Eels laat zich niet voorspellen, zeker vanavond niet. ‘That Look You Gave That Guy’ volgt later nog wel, maar daarna wordt er weer verder gegaan met stevig gitarenwerk en oude songs in een nieuw, uptempo, jasje. De jamsessie na ‘Saturday Morning’ verandert het Muziekgebouw in een muzikale speeltuin waar het plezier van afspat. Het is een fraai gezicht: iedereen op het podium draagt een blouse, een zonnebril en een brede glimlach. Muzikaal is het dik in orde, maar ook het entertainmentgehalte stijgt sterk gedurende de avond.
Door het enorme tempo van de live-uitvoeringen, heeft Eels meer dan twintig nummers kunnen spelen waarvan de laatste vier verspreid over twee toegiften. In de eerste toegift laat Mr. E zich nog eenmaal van zijn gevoelige kant zien en dan komt even het besef hoe geweldig de vrolijke Eels en het uptempo optreden vanavond ook zijn, de weemoedige Eels wordt stiekem toch een beetje gemist.
Gezien: Jesca Hoop en Eels in Muziekgebouw op 21 juni 2011.
Gezien: Jesca Hoop en Eels in Muziekgebouw op 21 juni 2011.