GEZIEN:
The National, Muziekgebouw Airportzaal, 18 februari 2011.
MUZIEK:
Melancholische indie rock. Enigszins vergelijkbaar met bands als Interpol en Okkervil River, maar met een zanger die een stem heeft als Leonard Cohen. Voeg er nog een blaas- en een strijkinstrument in de achtergrond aan toe en de opstelsom van al deze delen komt akelig dicht bij The National. Oorspronkelijk uit Ohio, nu gevestigd in Brooklyn, New York.
PLUS:
Wat onmiddellijk opvalt, is dat het geluid enorm goed klinkt. Al de nummers die ten gehore worden gebracht klinken een stuk ruiger dan op de cd, en dat is zeker geen minpunt. Ook visuele effecten (licht, vj) vormen een uitstekende aanvulling op de muziek.
Hoewel de setlist grotendeels bestaat uit nummers van de laatste twee albums (‘Boxer’ en ‘High Violet’), vormen juist de nummers die niet op beide albums voorkomen het absolute hoogtepunt van het optreden. ‘Abel’ wordt er met een ongekende energie uitgegooid en tijdens ‘Mr. November’ doet de zanger zijn bekende truc: hij baant zich een weg door het publiek.
Dit laatste zal misschien lullig klinken op papier, maar het vereist behoorlijk wat klimwerk om in deze volle zaal tot de bovenste rijen in het balkon te komen. De zanger gaat echter deze uitdaging niet uit de weg. Het resultaat is dat vaders ineens uit hun stoel klimmen en net zo hard de longen uit hun lijf schreeuwen als de klimmende en klauterende zanger dat doet. Dit alles onder het toeschouwend oog van vele mensen die sprakeloos in extase naar de zanger blijven staren. Een zaal die zo plat als hier gaat ziet men zelden.
MIN:
Een uiterst klein minpunt aan dit optreden is het einde. Een explosief einde in vorm van nummers als ‘Available’ of ‘Murder Me Rachael’ viel te verwachten en op te hopen, maar in plaats daarvan wordt het vuur langzaam gedoofd door ‘Vanderlyle Crybaby Geeks’ akoestisch uit te voeren.
Een uiterst klein minpunt aan dit optreden is het einde. Een explosief einde in vorm van nummers als ‘Available’ of ‘Murder Me Rachael’ viel te verwachten en op te hopen, maar in plaats daarvan wordt het vuur langzaam gedoofd door ‘Vanderlyle Crybaby Geeks’ akoestisch uit te voeren.
CONCLUSIE:
Simpelweg fenomenaal. Zelden zie je nog gebeuren dat zowel het publiek als de band zo enorm opgaan in de muziek. De brede glimlach bij al de bezoekers die de zaal verlieten spraken boekdelen.
Simpelweg fenomenaal. Zelden zie je nog gebeuren dat zowel het publiek als de band zo enorm opgaan in de muziek. De brede glimlach bij al de bezoekers die de zaal verlieten spraken boekdelen.
CIJFER:
9,5
9,5