Eerder op de avond speelde Broderick al vibrafoon en steel drums bij Efterklang. En nu solo, gewapend met slechts een piano of gitaar, laat hij zien dat hij in een breekbare minimalistische setting ook uit de voeten kan. Arone Dyer (Buke and Gass) doet ook nog even mee, en is wat ons betreft Miss Cross-Linx 2011.
GEZIEN:
Peter Broderick (en Arone Dyer), Muziekgebouw Frits Philips, 18-02-2011
MUZIEK:
Modern klassiek. Ideale soundtrack voor de serieuzere film. Heeft wel wat weg van Ólafur Arnalds en Yann Tiersen (de pianostukken), en José González (qua stemgeluid en gitaar), maar dan minder poppy.
PLUS:
De Rabozaal leent zich perfect voor deze artiest. Lekker wegdromen in je luie stoel. Bandopnames kunnen muziek verpesten. Broderick vindt dit ook, en pakt alles wat op het podium ligt (zaag, viool, gitaar, houtje enz.) doet er iets mee en neemt het op. Dan roept hij Arone Dyer (Buke and Gass) het podium op en begint te tokkelen op zijn gitaar. Helaas wordt het zojuist gecreeerde orkest alleen gebruikt als intro. Dyer’s stemgeluid, bij Buke and Gass zo scherp, is hier lief en zacht. Veelzijdig vrouwtje dus! En het is fijn dat ze, ook naar haar eigen verbazing, maar liefst drie nummers mag blijven staan van Broderick.
MIN:
Broderick’s Engels doet erg Scandinavisch aan, gek is dat natuurlijk niet, maar jammer is het wel. Soms denk je dat er iets fout gaat, maar Broderick’s gelaat laat zich niet lezen en het zou dus zo maar kunnen dat het de bedoeling is een rommelige compositie neer te zetten. Worden we hier op het verkeerde been gezet?
CONCLUSIE:
Goed geprogrammeerde cooling down voor Cross-Linx 2011. Het meest positieve aan dit optreden is toch Dyer, en zo zou het niet moeten zijn. Broderick eindigt z’n laatste lied met: “New news: it’s time to leave. Old news: I say goodbye too often. Hello hello.” Goodbye Peter Broderick en Cross-Linx 2011! Tot volgend jaar.
CIJFER:
6.5