Voordat de cd wordt beluisterd, is er eerst nog even aandacht voor het artwork van de EP: in een uitklapbaar kartonnen hoesje zit een vinyl look and feel achtige cd. Zwart. Gifzwart. Er is duidelijk aandacht aan besteed en de vormgeving sluit bijzonder goed aan bij de manier waarop de band te boek staat.

Openingstrack op de EP is het loodzware ‘The Mountain.’ Ondersteunt door een gesampled gedicht van Muhammad Ali die vol vuur spreekt over zijn legendarische gevecht tegen George Foreman uit 1974. Ook wel bekend als ‘The Rumble in The Jungle’ van Zaire:

‘For this fight, I’ve wrestled with alligators,
I’ve tussled with a whale.
I done handcuffed lightning
and thrown thunder in jail.
You know I’m bad.
Just last week, I murdered a rock,
injured a stone, hospitalized a brick.
I’m so mean, I make medicine sick.’

De tekst zorgt voor een inbeelding van het gevecht van de twee gespierde zwaargewichten die elkaar murw slaan op de logge sludge metal van Komatsu. Muzikaal worden meteen mokerslagen uitgedeeld.

In het tweede nummer ‘Komatsu’ zijn er plotselinge tempowisselingen en gortdroge stoner riffs begeleid door stuwende drums en agressieve vocalen. De bandnaam wordt hier muzikaal eer aan gedaan. Komatsu is een fabrikant van grote bulldozers die vooral gebruikt worden in de mijnbouw en vaak dienst doen als sloopmachines. En zo klinkt de band in dit vlammende nummer ook; als een op hol geslagen bulldozer die alles op zijn weg vermorzelt.

Tijdens het intro van ‘Believe’ lijkt Komatsu even gas terug te nemen. Dit rustpunt is echter van korte duur en blijkt een aanloop naar nieuw bruut gitaarwerk en beukende drums. Cleane zang wordt in ‘Believe’ afgewisseld met hartstochtelijk geschreeuw. Het accent ligt hier meer op structuur en op melodie in vergelijking met voorgaande nummers.

In de wervelende adrenaline explosie ‘Gator’ geeft Komatsu ongeveer twee minuten vol gas. De staccato riffs worden wederom begeleid door een sample. Ditmaal uit de trailer voor een actiefilm uit 1976. ‘White Lightning’ met Burt Reynolds als ‘Gator McKlusky’.

De band dendert door met het groovende ‘Comin’ dat naadloos over loopt in de aanstekelijke afsluiter ‘Hail To The King’. Deze overgang past zo precies dat alleen de oplettende luisteraar zal merken dat dit twee afzonderlijke nummers zijn. En dan gaat de plotseling opgestoken wervelwind die Komatsu heet na ongeveer twintig minuten weer liggen.

Muzikaal is Komatsu niet erg vernieuwend en tekstueel komen ze niet in de buurt van Muhammad Ali. Maar wie maalt daar om wanneer het op deze manier gebracht wordt? Deze EP staat vol met een karrenvracht aan heerlijke gitaar riffs en dito drumwerk.

Ook het gebruik van samples zien we wel vaker terug, zoals bij genregenoten Church Of Misery. Effectief is het wel op deze vlotte en samenhangende EP. De gekozen fragmenten passen goed bij de aanstekelijke mix van sludge metal en dikke stoner rock met een vleugje Rockcity sound. Aan de energie en power die we kennen van de live optredens wordt totaal niet ingeboet.