Awkward I, I Am Oak en TIKA goed op eigen wijze in Effenaar

Sfeervolle avond op donkere winterdag

Tekst: Thomas Frenkiel ,

Effenaar haalde drie Nederlandse indie/folk/rock acts naar Eindhoven om een donkere winteravond te vullen met sfeervolle luisterliedjes. Drie dagen voor kerst kan dat gezien worden als een mooi cadeau. Soms ingetogen, soms uitbundig, vrolijk maar op zijn tijd ook wat melancholisch.

Awkward I

Djurre de Haan, op het podium bekend als Awkward I, is ondanks zijn twee albums bij het grote publiek nog onbekend. Zijn muziek wordt op de Effenaar website aangeduid als ‘superkwetsbaar, maar ongelooflijk mooi’. Op het podium was het donderdagavond echter helemaal niet zo kwetsbaar. Djurre de Haan liet met een team van vier muzikanten om zich heen een flink geluid horen.

Om 20.00 uur precies komt Awkward I het podium op. De violiste fluistert: “We moeten nog even stemmen.” De band start met spelen en het klinkt inderdaad nog niet loepzuiver. Na het eerste nummer worden gitaren en violen opnieuw gestemd. Het helpt, want na het tweede nummer applaudisseert de zaal al luid. Nummers als ‘Your Arrival’ (doet denken aan Fleet Foxes op hun best), ‘Put It On Wheels So I Can Move It Around’ en het met een lach gezongen ‘Let’s Get Ready To Die’ worden het meest gewaardeerd.
I Am Oak
De Utrechtse band I Am Oak neemt het podium -na een kleine verbouwing- over van Awkward I. Leadsinger Thijs Kuijken neemt de tijd om zijn gitaar te stemmen en een slokje bier te drinken. Een van de eerste nummers die hij en zijn band spelen is ‘Storm’, een nummer dat een romantische sfeer oproept. Naar mate het optreden vordert, raakt het publiek meer en meer betoverd. ‘Curt’ is bijvoorbeeld zo’n track die echt magisch overkomt in de live uitvoering. Als de hit ‘On Trees, Birds And Fire’ wordt gespeeld, komen de camera’s tevoorschijn. Het nummer is aanstekelijk en tegelijkertijd dromerig, een combinatie die ook voor een aantal andere I Am Oak songs typerend is.

“Proost op ons laatste optreden in 2011”, zegt Kuijken even tussendoor. Bij de laatste twee nummers legt de Utrechter zijn gitaar weg en speelt hij op de synthesizer. Dit geeft een extra dimensie aan het geheel. Het publiek houdt een wow-gevoel over aan het optreden van I Am Oak, dat bewijst echt eigenzinnige muziek te maken.
TIKA
Voor TIKA was het voorlopig de laatste keer samen op een podium. De frontmannen Marien Dorleijn (Moss) en David Pino (Pino & The Volunteers) kwamen via het project ‘In A Cabin With’ bij elkaar, maar gaan in 2012 weer verder met hun ‘eigen’ bands. Het optreden in de Effenaar begint donderdag met het vertonen van de korte documentaire ‘For Better Or For Worse’, met hun gelijknamige nummer als soundtrack. Nog voordat de film helemaal is afgelopen, staat Dorleijn met de drummer van de band op het podium en begint te spelen.
TIKA opent met het rustige ‘The Wide Open’, gevolgd door het stevigere rocknummer ‘Here I Go Again’. De band introduceert zich dan: “TIKA is een tijdelijk project. We traden voor het eerst in Eindhoven op en het laatste optreden is nu dus ook hier.” Als David Pino het publiek vraagt om twee stappen naar voren te doen, wordt het hele optreden direct een stuk intiemer. De rest van het album (In A Cabin With TIKA) wordt gespeeld en hoewel de samenwerking tussen Pino en Dorleijn pas begin 2011 is begonnen, zijn ze zo goed op elkaar ingespeeld dat het klinkt alsof ze al jaren samenspelen.

Na het laatste nummer ‘Sleepless Beauty’ is het aanhoudende applaus reden voor TIKA om een toegift te geven. De mannen springen van het podium af en geven midden in de zaal een akoestische versie van Fleetwood Macs ‘The Chain’ weg. Een passende afsluiting van een mooie en sfeervolle avond.

Gezien: Awkward I, I Am Oak en TIKA in Effenaar, op 22 december 2011.