Hunting The Robot sluit succesvol jaar goed af daar waar het is begonnen

Voorprogramma Lost Bear rommelig en onsamenhangend

Tekst: Elwin Rijken / Fotografie: Michelle Verhoeks ,

Hunting The Robot is een vierkoppig gezelschap uit Eindhoven dat elektronisch getinte indierock maakt. Er wordt beweerd dat er over deze jonge band al veel is geschreven, maar dat is natuurlijk slechts deels waar. Over The Beatles en The Rolling Stones is veel geschreven. Deze jonge knullen kunnen nog steeds alle exposure van de wereld gebruiken. Vanavond klinkt gespannen de vraag: ‘Gaan ze het waarmaken?’

Hunting The Robot eindigt het naar eigen zeggen zeer goede jaar 2011 daar waar het is begonnen: in de kleine zaal van de Effenaar. In februari stond de band op Club 3VOOR12/Eindhoven die volledig in het teken stond van de EP presentatie. Die EP, ‘Our Ocean Is Illuminated’ is inmiddels uitverkocht en er wordt nu getoerd met nieuwe single ‘Get Pregnant’. Vanavond is de afsluiting van die toer in eigen stad. Voorafgaand is er eerst nog Lost Bear dat op uitnodiging van Hunting The Robot het voorprogramma verzorgt.

De zes mannen openen een rommelige act die al meteen chaotisch begint. De zang van voorman Casper Steenhuizen klinkt onvast en komt maar amper boven het gitaarspel uit. De groep is bovendien slecht op elkaar afgestemd, zowel technisch als qua performance. De bandleden spelen erg individueel, er is weinig onderling contact.

De spanning die hierdoor ontstaat, zorgt voor een ongemakkelijke band met het publiek. Sterker nog: van een fijne interactie met het publiek komt tijdens het hele optreden niets terecht. De voorman maakt met zijn opvallende gelaatstuitdrukkingen, waarin hij krampachtig van het publiek weg kijkt, een vervreemdende indruk. Hier en daar horen we stukjes muziek waarin de band als een ensemble werkt, maar die gedeeltes liggen te ver uit elkaar.

De twee drummers drummen te vaak hetzelfde en vullen elkaar niet genoeg aan. In een poging tot interactie met het publiek roept Casper tegen het einde dat er gedanst mag worden. Niemand reageert. Een van de bandleden spattert wat van zijn flesje water op de zanger die op zijn beurt later een keer een tik op zijn bil geeft. Deze krampachtige manieren om wat speelsheid in de act te gooien zijn tevergeefs.

Hunting The Robot verbreedt zijn inzet deze avond met een saxofonist. Er staan vier TV's die ruis uitzenden en er staat een groot videoscherm achteraan het podium. De zaal is ondertussen gezellig vol geraakt en de sfeer wordt losser. Het is een overwegend jong publiek met net wat meer meiden dan jongens. Als de saxofonist op het podium verschijnt, klinkt er gegil en gejuich. De vaste bandleden moeten nu nog verschijnen.

Onder luid gejuich volgt de inleiding van de avond. Typisch dat voor het concert een nummer werd gedraaid van TV On The Radio, want als er een band lijkt te zijn die Hunting The Robot mogelijk inspireert, is het deze Engelse topband wel. En dat komt niet door het met TV's versierde podium. De volwassen zang van Elvin klinkt net zo zelfverzekerd; vol en krachtig als die van Kyp Malone. Alle bandleden hebben unieke en opvallende kapsels, ook net als de mannen van TV On The Radio.

Na het mooie intro met saxofoon gebeurt er iets onverwachts: drummer Lloyd (Elvin's broer) heeft een technisch probleem met zijn drumstel waarna Elvin roept: "We hebben nu al een probleem." De band blijft echter cool en houdt de stress beperkt met een korte woordenwisselingen onderling. In een mum van tijd is het 'probleem' opgelost en gaat de band direct door.

Dan volgt het ritmische ‘Super Consumerism’. Hunting The Robot laat zien met één drummer meer gevoel voor ritme en stijl in huis te hebben dan Lost Bear's twee drummers gecombineerd. Bij de eerste echte hit ‘Carnaval' springt Elvin de zaal in om heel even een stukje rond te lopen. Met dezelfde finesse klimt hij kort daarna weer het podium op. Lukraak? Dat zeker, zelfverzekerder des te meer.

De enige vraag die rijst is: zijn we te hip om te dansen? Want ondanks de sterke setlist met nummers als ‘Heroin’, ‘Bright Mind Horse’ en ‘Get Pregnant’ blijft het publiek wat dans betreft opvallend onuitbundig. Aan Hunting The Robot ligt het in ieder geval niet. De energieke podiumperformance van Elvin bestaat uit mooie sprongen in de lucht en zanggedeeltes op de knieën.

De band heeft een sterke onderlinge band en Elvin loopt graag alle bandleden even langs. Hij werkt zich letterlijk in het zweet. De meerstemmige zang met de andere bandleden werkt goed. In het laatste nummer ‘Trip The Light Fantastic’ gaat Elvin zelfs even samen drummen met zijn broer. Het zichtbare plezier en de energieke inzet van de band worden beloond met een vraag om meer.

"We want more" horen zij het publiek roepen. Dit zal zeker toonaangevend zijn voor toekomstige concertavonden. Met ‘Dear Rain’ en ‘Routine = Ocean’ sluit Hunting The Robot luid en duidelijk een zeer geslaagde, hippe, eerste headliner toer af. Om antwoord te geven op de vraag: ze maken het waar, geen probleem.

Gezien: Lost Bear en Hunting The Robot, op 23 december, in Effenaar.