De avond begint met het Achterhoekse trio Diggeth. Diggeth maakt stevige metal in het straatje van Metallica en af en toe zou je ze zelfs kunnen stoppen in een stoner hokje. Ondanks dat avond nog jong is, ontstaat er in het midden een mosh pit. Dit trio weet het publiek goed te vermaken en is absoluut een goede opwarmer. Ze gooien tijdens het optreden met cd's (leuk feitje: op een gegeven moment wordt er een cd teruggegooid vanuit het publiek), maar ze zullen ongetwijfeld ook wat cd's weten te verkopen na afloop. Als je in het voorprogramma staat van bands als Slayer en Megadeth moet je van goede huizen komen. Slotnummer '21 Century Nomas' knalt door de zaal, maar wanneer de bassist en gitarist van plek ruilen is de zang niet meer te horen. Erg jammer, maar typische en geval van pure overmacht. Diggeth weet een overtuigende set neer te zetten vanavond.

Wanneer het licht dimt wordt er herhaaldelijk "Megadeth" geroepen door de menigte. Ondanks het gedimde licht, laat de band nog op zich wachten. Het publiek is er klaar voor, maar de band houdt de spanning hoog. Als zij dan eindelijk het podium betreden barst er een gekte los. Al bij de eerste tonen laat Megadeth de zaal headbangen. Ze spelen vanavond erg strak. De bandleden zijn niet de jongsten meer, maar dat is absoluut niet te merken. De zanger is goed bij stem en de één na de andere gitaarsolo klinkt door het Klokgebouw. Megadeth maakt veel gebruik van instrumentale tussenstukken waaronder interessante drumsolo's waar de bassdrum bijna niet bij de houden is. Al gauw komen er klassiekers van het album 'Peace Sells, But Who's Buying?' voorbij zoals 'Wake Up Dead' en 'Peace Sells'. Bij laatstgenoemde ontstaat er een meezing anthem in de zaal: "If there's a new way, I'll be the first in line." Wanneer het einde nadert komt de mascotte op het podium genaamd Vic Rattlehead. Hij draagt een masker van een schedel en is herkenbaar voor de Megadeth fans. Dit is weer een klassiek optreden van Megadeth die bewijst puur te zijn.

Last but not least: Slayer. Na een enorm rookgordijn komen de mannen het podium op en kan het spektakel beginnen. Slayer, met de welbekende snelle gitaarrifs en snelle drums, weet het publiek direct voor zich te winnen en al gauw verschijnt de eerste crowdsurfer. Slayer speelt een mix van oude en nieuwe nummers. Nadat Tom aan het publiek vraagt: "Do you guys wanna fight for your freedom?", volgt het nieuwe nummer 'Freedom', gevolgd door 'America', wat op festivals nog wel een echte meebruller kan worden. Het leuke is dat zanger Tom over duistere onderwerpen zingt, maar het gehele optreden een enorme glimlach op zijn gezicht heeft. De duivelhoorntjes zijn vanavond niet weg te denken en uiteraard mag het geschreeuw om "Slayer" ook niet ontbreken. Het is een hype geworden om bij willekeurige optredens uit het niets "Slayer" te roepen. Vanavond komt het eindelijk goed van pas. Klassiekers zoals 'Raining Blood' van het uit 1986 afkomstige album 'Reign In Blood' en afsluiter 'Angel Of Death' blazen het dak er bijna af. Meer dan 5000 man gaat uit zijn/haar dak vanavond. Slayer wekt niet de indruk dat zij binnenkort zullen stoppen. Het is zo'n band waar je je na elk optreden afvraagt of dit misschien de laatste was. De mannen van Slayer kunnen bijna met pensioen en de band wordt daarom steeds zeldzamer om live te zien. Ondanks dat ze toch wel 'oude rotten in het vak' zijn weten zij een knallende show weg te geven. Als ze zo blijven spelen als vanavond, zijn we nog lang niet van ze af.

Slayer en Megadeth, gezien 14 april 2011 in het Klokgebouw.